Τετάρτη 23 Φλεβάρη, μέρα γενικής απεργίας και διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο προφανές ότι οι γενικές απεργίες που καλούν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν είναι πλέον απλά «τουφεκιές στον αέρα» αλλά και πεδίο εκτόνωσης της ολοένα μεγαλύτερης κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής: από τις ανώδυνες διαμαρτυρίες τμημάτων της διαδήλωσης μέχρι τις μαχητικές πρακτικές εκείνων των κομματιών που επιχειρούν να προσεγγίσουν το κοινοβούλιο, συγκρούονται σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ ή εκτοξεύουν μάρμαρα και μολότοφ κατά των δυνάμεων καταστολής. Το πιστοποιεί το γεγονός ότι ποτέ δεν τίθεται ζήτημα για απεργία διαρκείας, το πιστοποιούν οι «άκυρες» ημερομηνίες που επιλέγονται για τις απεργίες, το πιστοποιούν οι χρονικές αποστάσεις από τη μία απεργία στην άλλη. Μετά το τέλος κάθε διαδήλωσης -ακόμα και όταν έχει πολύ κόσμο, δυνατό παλμό και εκδηλώσεις συγκρουσιακών διαθέσεων- μας μένει πάντα το ερώτημα «και τώρα τι;».
Την ίδια στιγμή, όμως, αυτή η επιλογή της εξουσίας δεν παύει να είναι ένα διαρκές παιχνίδι με την φωτιά. Το αν η κατάσταση θα παραμείνει σε «ανεκτό» επίπεδο, χωρικά και χρονικά περιορισμένη ή θα ξεφύγει από την «περίφραξη» και θα πάρει τον ανεξέλεγκτο χαρακτήρα της πυρκαγιάς είναι πάντα άγνωστο και αβέβαιο.
Αυτή την Τετάρτη θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε κάτι λίγο διαφορετικό, αντλώντας εμπειρίες από τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, όπως για παράδειγμα στην Αίγυπτο. Να επιδείξουμε υπομονή και επιμονή πολύ μεγαλύτερη από αυτή που υπολογίζουν τα κρατικά επιτελεία. Να πλημμυρίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές και διαδηλώτριες την πλατεία Συντάγματος, να περικυκλώσουμε την βουλή και να παραμείνουμε. Να παραμείνουμε και να μην φεύγουμε. Να κάνουμε την πλατεία Συντάγματος πλατεία Ταχρίρ. Και βλέπουμε…
Όχι μόνο στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή, η εξέγερση να απλώσει σε ολόκληρη τη γη.
Τα λέμε την Τετάρτη στις 11:00πμ, στη συγκέντρωση στο Μουσείο.
 |
| από τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταχρίρ (πλατεία Ελευθερίας) |