λιμάνι του πειραιά, δευτέρα 01.02.16

όπως είπε ένας πρόσφυγας «δε θα νιώσεις ποτέ μεγαλύτερη μοναξιά απ’ αυτή που νιώθει ένας άνθρωπος όταν μαζί με χιλιάδες άλλους εξαναγκάζονται σε φυγή».
1η φλεβάρη 2016 και στο λιμάνι του πειραιά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, άνθρωποι κατέβαιναν από κάποιο πλοίο, στοιχίζονταν με τις ελάχιστες αποσκευές τους, σχεδόν βουβοί, σχεδόν τυφλοί, με τον ίδιο ρυθμό, ακολουθώντας αυτούς που προπορεύονταν σαν υπνωτισμένοι, λες και τα πόδια τους ζύγιζαν εκατό κιλά -ούτε καν τα παιδιά δεν έτρεχαν- έφταναν στα πούλμαν, πετούσαν τις αποσκευές τους, ανέβαιναν τα σκαλιά του, με τον ίδιο ρυθμό, κάθονταν και κοιτούσαν με μία εξαντλημένη χαλαρότητα το κενό, σχεδόν κανείς δεν μιλούσε με κανέναν, περιμένοντας να ξεκινήσει κι αυτό το ταξίδι προς την επόμενη σαφή στάση, χωρίς όμως βέβαιο προορισμό, διασχίζοντας σύνορα και ίσως βλέμματα…

“Το να ζεις στη συνοριογραμμή σημαίνει ότι
δεν είσαι ούτε ισπανίδα, ινδή, νέγρα, σπανιόλα
ούτε αλλοδαπή, ευρωαμερικάνα, μιγάδα, μπάσταρδη
εγκλωβισμένη ανάμεσα στα πυρά στρατοπέδων
ενώ κουβαλάς και τις πέντε ράτσες στην πλάτη σου
δεν γνωρίζεις σε ποια πλευρά να καταφύγεις
 

[…]
 

Το να ζεις στη συνοριογραμμή σημαίνει πως
οι άνθρωποι περπατούν μέσα από σένα,

πως ο αέρας κλέβει τη φωνή σου,
πως είσαι ηλίθιος, βόδι, αποδιοπομπαίος τράγος
προάγγελος μία νέας ράτσας,
μισός αλλά και μισός γυναίκα-μισός άντρας, ούτε καν – ένα νέα φύλο.
 

[…]
 

Ζώντας στη συνοριογραμμή σημαίνει πως μάχεσαι σκληρά
πως αντιστέκεσαι […] να μην στρέψεις την κάννη
να μην τραβήξεις το σκοινί που θα συνθλίψει το λαιμό σου. 

Στη συνοριογραμμή
είσαι το πεδίο της μάχης
κι εκεί, οι εχθροί είναι συγγενείς
και πίσω στο σπίτι, είσαι ένας ξένος
-οι συνοριακές διαμάχες έχουν διευθετηθεί
ο καταιγισμός των πυρών έχει διαλύσει την ανακωχή-
είσαι ένας τραυματισμένος, χαμένος στη μάχη
είσαι ένας νεκρός, αντεπιτιθέμενος.
 

Το να ζεις στη συνοριογραμμή σημαίνει
ότι ο μύλος με τα κοφτερά άσπρα δόντια θέλει να ξεσκίσει
το λαδί-κόκκινο δέρμα σου, να συντρίψει τον πυρήνα, την καρδιά σου
να σε βαρέσει, να σε χτυπήσει, να σε στροβιλίσει [..]
 

Για να επιβιώσεις στη συνοριογραμμή
πρέπει να ζεις χωρίς σύνορα
να είσαι σταυροδρόμι.”

[ελεύθερη μετάφραση αποσπασμάτων ποίηματος της Gloria Anzaldua]