Μεταφράσεις του κράτους σε συριακό έδαφος: συλλογή κειμένων για τη Rojava και το Ισλαμικό Κράτος

Συναντηθήκαμε αρχές του ‘16, προερχόμενες από λίγο-πολύ κοντινές διαδρομές, αναζητώντας στη λεγόμενη ξενόγλωσση βιβλιογραφία την πληρέστερη κατανόηση της συγκρουσιακής πραγματικότητας γύρω μας. Μπορούσε μια ομάδα μεταφράσεων να βοηθήσει τον εαυτό της, καθώς και τους συντροφικούς κύκλους από τους οποίους προέρχονταν τα μέλη της, αναδεικνύοντας την καθ’ όλα διεθνή διάσταση μιας συνθήκης και φωτίζοντάς τη από μια οπτική γωνία διαφορετική από τη δικιά μας εδώ; Μετά από κάποιες συζητήσεις πειστήκαμε πως το σχέδιό μας απαντάει σε μια πραγματική ανάγκη κι ας φαίνονται οι εσωτερικές δυσκολίες σχεδόν μεγαλύτερες από τα εξωτερικά εμπόδια. Θέλαμε να ξεκινήσουμε ένα νέο εγχείρημα, αλλά η αλήθεια είναι πώς δεν ξέραμε ακριβώς από πού, γιατί πρώτα και κύρια έπρεπε να καταπολεμήσουμε την αίσθηση ότι ζούμε σε μια συνθήκη που συνεχώς μας υπερβαίνει. Γι’ αυτό και επιβεβαιώσαμε πως η άνευ όρων πραγματοποίηση του μεταφραστικού μας project περνάει αναγκαστικά μέσα από την εναντίωση στο υπάρχον. Και αυτό ήταν κάτι που επιθυμούσαμε…

Ως Σύντροφοι/ισσες από Ρεσάλτο, Θερσίτη and friends… ξεκινήσαμε διερευνητικά με την έκδοση «Μετανάστευση, προσφυγιά και εργασία», μετάφραση ενός κειμένου της ομάδας Wildcat πάνω στην ιστορία της υποδοχής μεταναστών στη Γερμανία, η οποία διανεμήθηκε χέρι με χέρι, και πάντα χωρίς αντίτιμο, σε κοντινούς συντρόφους και συντρόφισσες. Αποτιμώντας το πρώτο μας αυτό βήμα είναι αλήθεια πως μας προέκυψε η διάθεση να συζητήσουμε περισσότερο μεταξύ μας, πως η μετάφραση και η τεχνική συζήτηση από μόνες τους δεν αρκούν. Σε διαδοχικές απογευματινές συναντήσεις καταβλήθηκε ειλικρινής προσπάθεια να συνδυαστούν, σε μια πετυχημένη συνταγή, οι αναρχικές/αντιεξουσιαστικές αναφορές με ένα οργανωτικό σχήμα που θα διατηρεί τα συναισθηματικά χαρακτηριστικά της παρέας και τη δέσμευση της πολιτικής ομάδας· το γλυκό πέτυχε μόνο όταν η έμφαση πέρασε από την αναζήτηση ταυτότητας στην επιδίωξη μιας διαδικασίας συζήτησης που να μας ικανοποιεί. Και νομίζουμε ότι τα καταφέραμε.

Μπορεί, για ένα εκδοτικό project σαν το δικό μας, να αποτελέσει εγγενή παράγοντα αποσταθεροποίησης η προνομιακή αναφορά στον πλανητικό χαρακτήρα των εξουσιών και των ανταγωνισμών που γεννούν; Πόσο μπορεί να υποτεθεί ότι οι αιτίες που δημιούργησαν αυτό το project βρίσκονται «έξω» από αυτό; Όσο παύει να είναι ξένος για εμάς ο κόσμος των εξουσιαστών ̇ όσο αρνούμαστε να δεχτούμε ότι υπάρχουν μίση και επιθυμίες, ανταγωνισμοί και ήττες, που μας αφορούν εκεί «έξω», όπου κι αν είναι αυτό̇ όσο παύουμε να αντιλαμβανόμαστε το «ξένο» ως οικείο, όσο εσωτερικεύουμε τη χιλιομετρική απόσταση και την αναπαράγουμε θεωρητικά ως διαχωρισμό. Ρίχνοντας φως στην προλεταριακή συνθήκη, ajanib λοιπόν, το όνομα των απάτριδων Κούρδων που ζούσαν στη Συρία χωρίς υπηκοότητα, χωρίς δικαίωμα κατοχής ιδιοκτησίας κ.α. αντιστρέφοντάς το και νοηματοδοτώντας το με τις δικές μας προθέσεις. Ο αντικρατισμός των οποίων θα παρέμενε εικονικός, αν δεν επεδίωκε να αναμετρηθεί με το τι συνεπάγεται πραγματικά η κατάρρευση ενός κράτους και η δημιουργία νέων υπό συνθήκες πολέμου.