Αντιφασιστική Συγκέντρωση στο Πασαλιμάνι, Δευτέρα 25/9, 18:00

Την περίοδο 2011-13 η συμμορία της χρυσής αυγής δρούσε απροκάλυπτα στους δρόμους των πόλεων έχοντας την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας. Από τα μαζικά πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας που στόχο είχαν να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρόμου σ’ αυτούς που όντας εγκλωβισμένοι σε συνθήκες πάμφθηνης και παρανομοποιημένης εργασίας, αποτελούν το πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της κοινωνικής/ταξικής αλυσίδας, έως τις επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και κοινωνικούς χώρους, οι οποίοι αποτελούσαν και αποτελούν αναχώματα απέναντι στις επιθετικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων, η χρυσή αυγή δρούσε συμπληρωματικά στην κρατική καταστολή.

Η κορύφωση αυτής της δράσης ήλθε τελικά πριν από τέσσερα χρόνια με την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από νεοναζιστικό τάγμα εφόδου. Το γεγονός αυτό καθώς και οι βίαιες πολύωρες συγκρούσεις με την αστυνομία και τους φασίστες από χιλιάδες κόσμου την επομένη της δολοφονίας, σηματοδότησε την έναρξη της σύντομης περιόδου του κρατικού/θεσμικού/μηντιακού «αντιφασισμού». Σε μια περίοδο όπου η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων, εφάρμοζε το δόγμα μηδενικής ανοχής, καταστέλλοντας βίαια αντιφασιστικές κινητοποιήσεις (βλ. επίθεση ομάδας δέλτα σε αντιφασιστική μοτοπορεία, συλλήψεις και βασανισμοί στην Γ.Α.Δ.Α τον Σεπτέμβρη του 2012) κι εκκενώνοντας κινηματικές καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά), η ΧΑ ως πολιτική δύναμη, ενισχυμένη πλέον από την κοινοβουλευτική νομιμότητα που της προσέδιδαν οι 500 χιλιάδες ψηφοφόροι, φάνηκε να ξεφεύγει απ’ τον έλεγχο, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και την αιτία για μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι ποινικές διώξεις και συλλήψεις της ηγεσίας, καθώς και αρκετών μελών της φασιστικής οργάνωσης.

Τέσσερα χρόνια μετά, η δημόσια φασιστική επιθετικότητα δείχνει να βρίσκεται σε ύφεση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ηγετικά μέλη βρίσκονται ελεύθερα να οργανώνουν τις επόμενες κινήσεις τους, να κάνουν σόου στη βουλή και να λειτουργούν τα γραφεία τους (όπως αυτά του Πειραιά) με συχνές εκδηλώσεις μίσους κι αποβλάκωσης , περιμένοντας να τους δοθεί η ευκαιρία να δράσουν ξανά ως εφεδρεία κράτους κι αφεντικών. Όλα αυτά με τα ποσοστά απήχησης στην «κοινή γνώμη» να παραμένουν σταθερά. Ταυτόχρονα, η ΧΑ φαίνεται να έχει αναθέσει την συνέχεια της δράσης των ταγμάτων εφόδου σε διάφορες γκρούπες (Α.Μ.Ε) που δρουν ως παρακλάδια της κεντρικής οργάνωσης, πραγματοποιώντας εμπρηστικές επιθέσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά στις 29 Αυγούστου.

Η δίκη της ΧΑ με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης ακόμη κι αν καταδικάσει τελικά τους δολοφόνους για τις πράξεις τους, δεν παύει να αθωώνει την ελληνική δημοκρατία η οποία έθρεψε τον φασισμό όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για εμάς ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι θεσμικός για να αρχίσει και να τελειώσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Είναι καθήκον μας να επιμένουμε και να διεκδικούμε, μέσω της παρουσίας και της δράσης μας, τις γειτονιές, τους δρόμους και όλους τους δημόσιους χώρους από τους φασίστες καθώς κι από όσα αντιδραστικά υποκείμενα τους στηρίζουν προκειμένου να θρέφουν την ανυπαρξία τους με ρατσισμό και μισαλλοδοξία.

Οι γειτονιές μας είναι πολυεθνικές, είναι χώροι αλληλεγγύης και κοινωνικότητας, στο χέρι μας είναι να τους μετατρέψουμε σε χώρους αδιαμεσολάβητης αντίστασης κι αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, ξεκινώντας από την αντιφασιστική δράση στον Πειραιά και παντού.