Νέα παρέμβαση για τις ελεύθερες μετακινήσεις στο Κερατσίνι

Το Σάββατο 22/04, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου σε πλατείες, κεντρικούς δρόμους, στάσεις και λεωφορεία στο Κερατσίνι σχετικά με το νέο σχέδιο “αναδιάρθρωσης” των ΜΜΜ, από τις δύο αυτοοργανωμένες συλλογικότητες της περιοχής: Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας & Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποτέλεσαν και αποτελούν βασικό εργαλείο αναπαραγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων. Εμφανίστηκαν ως ανάγκη και όχι ως πολυτέλεια για την κάλυψη των χαοτικών αποστάσεων στους ιστούς των πόλεων και για την ταχεία μετάβαση των ανθρώπων-εμπορευμάτων στους προορισμούς τους: των εργαζόμενων στη δουλειά τους, των μαθητών και φοιτητών στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, των μεταναστών, των άνεργων και των συνταξιούχων στις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες, των καταναλωτών στα εμπορικά κέντρα ή τα γκέτο της διασκέδασης.

Η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, με το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τις μπάρες, την εντατικοποίηση της επιτήρησης (κάμερες) και του ελέγχου (νέο σώμα ελεγκτών) στοχεύει στην οχύρωση και περαιτέρω διεύρυνση των κοινωνικών-ταξικών αποκλεισμών, με την παράλληλη αναβάθμιση της επιτήρησης, της καταγραφής-φακελώματος, του κοινωνικού ελέγχου. Επιβάλλεται μία γενικότερη συνθήκη απαγόρευσης που θέλει να αποσυλλογικοποιήσει τις κοινωνικές αντιστάσεις των επιβατών απέναντι στους ελεγκτές κομίστρου και να ποινικοποιήσει την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Στόχος είναι η απόλυτη πειθάρχηση και ο αποκλεισμός των «μη κανονικών», καθώς με αυτόν τον τρόπο τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μετασχηματίζονται σε εξειδικεύμενες ζώνες αποκλεισμού, ελέγχου, εξατομίκευσης και απαγορεύσεων, υπόδειγμα της εν γένει κοινωνικής οργάνωσης που μας επιφυλάσσεται.

Η κυρίαρχη προπαγάνδα είναι παντού προσπαθώντας να απονοηματοδοτήσει και αποπολιτικοποιήσει τις συλλογικές πράξεις αντίστασης και ανυπακοής των αγωνιζόμενων και να πριμοδοτήσει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι ενέργειες σαμποταρίσματος των ακυρωτικών μηχανημάτων άλλοτε παρουσιάζονται από τους αρμόδιους υπουργούς ως ενέργειες μίας δράκας εταιρειών σεκιούριτι και μαφιόζικων συμμοριών που πουλάνε πλαστά εισιτήρια και δεν θέλουν τον «εκσυγχρονισμό» των ΜΜΜ, άλλοτε εμφανίζονται από τα ΜΜΕ ως ενέργειες συνωμοτικών ομάδων ελεγχόμενων από 35άρηδες ομαδάρχες και άλλοτε χρησιμοποιούνται υπό μορφή εκβιασμού από τους κρατικούς αξιωματούχους του ΟΑΣΑ απέναντι στους εργαζομένους περί μείωσης των μισθών τους στην περίπτωση που συνεχιστούν τα ελλείμματα και πάντα υπό τη σκιά της ιδιωτικοποίησής τους. Επιπλέον, η καταστολή έχει γίνει επιθετικότερη με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις προσαγωγές συντρόφων από τις συνελεύσεις γειτονιών και εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην προσπάθεια τους να προβούν σε πολιτική παρέμβαση με πανό και μοιράσματα κειμένων στο αμαξοστάσιο των λεωφορείων του Πειραιά στον Ρέντη, στην έναρξη της βάρδιας την Παρασκευή 7/4/17. Η προπαγάνδα που ακολούθησε περί «εισβολέων» για τις συνελεύσεις γειτονιών και οι υπηρεσιακές απειλές προς τους οδηγούς που συμμετείχαν στην παρέμβαση, αποσκοπούν στην αποτροπή αυτού που φοβούνται: τον κοινό αγώνα εργαζομένων-επιβατών.

Βασικός μοχλός της κυρίαρχης προπαγάνδας και της καταστολής αποτελεί το θεώρημα περί “τζαμπατζήδων” για εκείνους που αντιστέκονται: “εκείνων που δεν επιθυμούν τον εκσυγχρονισμό των μέσων”, “εκείνων που βλάπτουν οικονομικά το κράτος σπάζοντας και μη πληρώνοντας”. Το κόμιστρο για τη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έχει συνδεθεί από την κυρίαρχη προπαγάνδα πλήρως με τη «βιωσιμότητα» τους, δηλαδή την ανυπαρξία ελλειμμάτων. Βέβαια, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι διοικήσεις των “ελλειμματικών” οργανισμών συγκοινωνιών βρήκαν να δώσουν 125.000.000 ευρώ για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τις μπάρες, τις κάμερες, την τηλεματική, τη στιγμή που τα δρομολόγια των λεωφορείων συρρικνώνονται και η εργασία των οδηγών εντατικοποιείται. Τα περιβόητα “ελλείμματα” δε δημιουργούνται από τη μη πληρωμή του εισιτηρίου αλλά κυρίως από τη σταδιακή απόσυρση τα τελευταία χρόνια της κρατικής συμμετοχής στους δημόσιους οργανισμούς συγκοινωνιών, την ίδια στιγμή που η φορολόγηση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων (των κυρίως χρηστών δηλαδή των Μ.Μ.Μ.) αυξάνεται σταθερά. Και θέλουν να μας πουν ότι είναι λογικό να πληρώνει ένας εργαζόμενος το 6% των 480 ευρώ του βασικού μισθού (ή των 450 ευρώ για όσους/ες είναι κάτω από 25 ετών) για να μετακινείται στην πόλη.

Σε μία εποχή αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού που λεηλατείται κάθε έννοια “δημοσίου αγαθού”, μεταβιβάζεται κάθε κρατική οικονομική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα, συρρικνώνονται μισθοί, καταργούνται εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών που κερδήθηκαν με αγώνες, ελαστικοποιείται η εργασία, μεγεθύνονται οι στρατιές των ανέργων και εν γένει των “πλεοναζόντων πληθυσμών”, διευρύνονται οι κοινωνικοί-ταξικοί αποκλεισμοί και μεταφέρεται το κόστος κοινωνικής αναπαραγωγής (περίθαλψη, εκπαίδευση, μετακινήσεις κλπ) από το κράτος και το κεφάλαιο στις πλάτες των από κάτω, προτάσσουμε την αυτοοργανωμένη συλλογική αντίσταση μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης. Απέναντι στην κυρίαρχη ρητορεία που επιχειρεί να αποπολιτικοποιήσει τις πολύπλευρες δράσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος και να καταστείλει τις κινήσεις των αγωνιζόμενων, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε στην επιτήρηση, τον έλεγχο, τα πρόστιμα και την αποστείρωση του δημόσιου χώρου, προτάσσοντας τις ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη αρνούμενες/οι να αναλωθούμε σε κατακερματισμένες και εξατομικευμένες ζωές και υπερασπιζόμαστε όσους/ες δεν μπορούν, δεν θέλουν ή συνειδητά αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο. Σαμποτάρουμε τα μηχανήματα ελέγχου, καταγραφής και αποκλεισμών των μετακινήσεων μας μέσα στην πόλη ανοίγοντας περάσματα για μία ζωή χωρίς μπάρες, φράχτες και πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσά μας.