Αναδημοσίευση από το blog της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας:
 |
| για μια νέα χρονιά χωρίς σύνορα, απελάσεις, κέντρα κράτησης και “φιλοξενίας” |
Σε συνέχεια της παρουσίας μας το βράδυ του Σαββάτου 31/12, στην αλλαγή του χρόνου έτσι όπως έχει θεσμιστεί εδώ και κάποιους αιώνες στον δυτικό πολιτισμό, βρεθήκαμε εκ νέου το Σάββατο 25/3 με
τους/τις εκτοπισμένους/ες στον στρατοπεδικό χώρο “φιλοξενίας” του
Σχιστού, σε αλάνα στο πλάι του στρατοπέδου για να γιορτάσουμε μαζί τους
την Νowruz, τη δική τους πρωτοχρονιά, επονομαζόμενη και
«ιρανική πρωτοχρονιά», που είναι ο εορτασμός της αλλαγής του έτους κατά
την εαρινή ισημερία. Στην αρχαιότητα, η έλευση της εαρινής ισημερίας
σηματοδοτούσε για το σύνολο του κόσμου την αλλαγή του χρόνου, καθώς
γιορταζόταν ο ερχομός της άνοιξης, ως η μέρα που ο ήλιος αποκτά ξανά τη
δυναμική του. Σήμερα συνεχίζει και αποτελεί για διάφορους λαούς
(Ιρανούς, Αφγανούς, Κούρδους, Αζέρους κ.α.) την γιορτή της αλλαγής του έτους.
τους/τις εκτοπισμένους/ες στον στρατοπεδικό χώρο “φιλοξενίας” του
Σχιστού, σε αλάνα στο πλάι του στρατοπέδου για να γιορτάσουμε μαζί τους
την Νowruz, τη δική τους πρωτοχρονιά, επονομαζόμενη και
«ιρανική πρωτοχρονιά», που είναι ο εορτασμός της αλλαγής του έτους κατά
την εαρινή ισημερία. Στην αρχαιότητα, η έλευση της εαρινής ισημερίας
σηματοδοτούσε για το σύνολο του κόσμου την αλλαγή του χρόνου, καθώς
γιορταζόταν ο ερχομός της άνοιξης, ως η μέρα που ο ήλιος αποκτά ξανά τη
δυναμική του. Σήμερα συνεχίζει και αποτελεί για διάφορους λαούς
(Ιρανούς, Αφγανούς, Κούρδους, Αζέρους κ.α.) την γιορτή της αλλαγής του έτους.
Έτσι
βρεθήκαμε στο στρατοπεδικό χώρο «φιλοξενίας» του Σχιστού, λίγες μέρες
μετά την επίσημη αλλαγή του έτους στις 21 Μαρτίου και για περισσότερες
από 3 ώρες γιορτάσαμε με τσάι, μουσική και χορό σε ένα κλίμα αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης, με κέφι, καλή διάθεση και σύσφιξη των σχέσεων ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τον εκτοπισμό και την αορατότητα.
βρεθήκαμε στο στρατοπεδικό χώρο «φιλοξενίας» του Σχιστού, λίγες μέρες
μετά την επίσημη αλλαγή του έτους στις 21 Μαρτίου και για περισσότερες
από 3 ώρες γιορτάσαμε με τσάι, μουσική και χορό σε ένα κλίμα αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης, με κέφι, καλή διάθεση και σύσφιξη των σχέσεων ενάντια στους πλαστούς διαχωρισμούς, τον εκτοπισμό και την αορατότητα.
