Δεύτερη παρέμβαση στο Κερατσίνι για τα νέα σχέδια αναδιάρθρωσης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς – Συμμετοχή στη συγκέντρωση-πορεία για την ελεύθερη μετακίνηση για όλους και όλες το Σάββατο 11/3, 12.00μμ, στο Μοναστηράκι.

Το Σάββατο 4/3
πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνι νέα παρέμβαση από τις δύο αυτοοργανωμένες
συλλογικότητες της περιοχής  (Συνέλευση της Πλατείας
Κερατσινίου-Δραπετσώνας & Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και
ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ), με μοίρασμα κείμενου σε λεωφορεία,πλατείες, κεντρικούς
δρόμους και στάσεις. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της παρέμβασης,
κολλήθηκαν αφίσες της συλλογικότητας Μπλόκο στην Εξουσία από τη Νίκαια
για το ίδιο ζήτημα.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Δεν ακυρώνουμε εισιτήριαAς ακυρώσουμε το σύστημα ελέγχου και αποκλεισμών

Η μετακίνηση στην πόλη
με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (Μ.Μ.Μ.) είναι ανάγκη, δεν είναι
πολυτέλεια. Η μετακίνηση στην πόλη έχει καθορισμένες αφετηρίες και
τέρματα, έχει επιβεβλημένους χρόνους και παύσεις. Η μετακίνηση στην πόλη
με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν ήταν ούτε και θα είναι ποτέ ουδέτερη
αλλά κουβαλάει όλο το βάρος της καθημερινότητας και των
εξουσιαστικών-εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων. Στον τόπο που ζούμε
και ειδικά αυτή την περίοδο, αυτό το βάρος φαίνεται στη γενικευμένη
κοινωνική απελπισία που μετακινείται ατέρμονα στην πόλη με τα μέσα
μαζικής μεταφοράς, ψάχνοντας καθημερινά διεξόδους μέσα από συμφωνίες για
δόσεις στο ρεύμα, το νερό, τη θέρμανση, μαζεύοντας χαρτιά για κάθε
λογής κρατικά ψιχουλοεπιδόματα, συντάξεις, κουπόνια, άδειες παραμονής,
ασύλου ή περιμένοντας κάθε μήνα στις ουρές του ΟΑΕΔ για να πάρει ένα
κουρελόχαρτο άδειας μετακίνησης χωρίς εισιτήριο ή στη χειρότερη,
ζητιανεύοντας λίγη κοινωνική ευαισθησία μεταμορφωμένη σε χαρτομάντιλα,
στυλό και αναπτήρες. Αυτό το βάρος φαίνεται στη γενικευμένη κοινωνική
ματαιότητα που μετακινείται στην πόλη με τα μέσα μαζικής μεταφοράς
κυνηγώντας την υπόσχεση ελπίδας στην εύρεση μιας «όποιας» εργασίας ή στα
8μηνα κρατικά προγράμματα εκμάθησης του ΟΑΕΔ ή στις διαφόρων ειδών
προσωρινές, ανασφάλιστες εργασίες…

Μόνο μέσα από αυτό το
πρίσμα θα μπορούσαμε να δούμε το νέο σχέδιο «αναδιάρθρωσης» ή
«εξυγίανσης» ή «εκσυγχρονισμού» των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, του οποίου η
εφαρμογή ξεκίνησε πιλοτικά την 1η Φεβρουαρίου και θα τεθεί σε επίσημη
εφαρμογή τον Απρίλιο. Σχέδιο που καταρχήν «στολίστηκε», ως λούνα παρκ
ενηλίκων, με ηλεκτρονικές διάφανες μπάρες που θα ανοιγοκλείνουν, με
σειρές νέων γυαλιστερών μηχανημάτων που θα αναβοσβήνουν, με νέες
πλαστικοποιημένες κάρτες αντί εισιτηρίου και φυσικά σούπερ εφαρμογές
κινητών σχετιζόμενες με τις μετακινήσεις μας. Ωστόσο, όλα αυτά όχι μόνο
δεν είναι μία ρεαλιστική απεικόνιση αλλά επιμελώς αποκρύπτουν τη βαθιά
ουσία που βρίσκεται πίσω από κάθε «αναδιάρθρωση»: επιπρόσθετη υποβάθμιση
της καθημερινότητας, εντονότερη επιτήρηση και έλεγχος, βαθύτεροι
κοινωνικοί αποκλεισμοί και διαχωρισμοί, εξοικείωση με την καταστολή.

Όσο κι αν προωθούνται τα
νέα μέτρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς με όμορφες λέξεις και φωτάκια,
είναι ξεκάθαρο πως εντέλει αυτό που προωθείται είναι η οικειοθελής,
συνολική καταγραφή των διαδρομών μας, η εξακρίβωση, αρχειοθέτηση και
συνένωση όλων των επίσημων στοιχείων μας (ονοματεπώνυμο, υπογραφή, ΑΦΜ,
τραπεζικός λογαριασμός) προς πάσα χρήση. Είναι η αύξηση του κόστους
μετακίνησης για όσους συστηματικά χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής
μεταφοράς, μιας και η μονάδα μέτρησης θα είναι πλέον η απόσταση κι όχι η
χρονική διάρκεια. Είναι η απαίτηση για τη σιωπηλή «συνενοχή» μας στους
αποκλεισμούς που εγκαθιδρύονται: οι μπάρες στοχεύουν όσους αδυνατούν ή
αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο και εξαιρούν όσους/ες κυκλοφορούν με
αμαξίδια, με ποδήλατα, δεν βλέπουν, κουβαλάνε καροτσάκια παιδιών ή απλώς
δεν χωράνε… Είναι τελικά η απόπειρα συμφιλίωσής μας με τον κοινωνικό
κανιβαλισμό και την καταστολή.

Η αναμενόμενη, πρώτη
αντίδραση των ιθυνόντων απέναντι σε όσους αντιστέκονται στα νέα μέτρα,
είναι μία επιχειρηματολογία με ανάλογους χαρακτηρισμούς τύπου
«τσαμπατζήδες», «απολίτιστοι» ή «καταστροφείς δημόσιας περιουσίας». Η
σαθρότητα του επιχειρήματος ότι το πρόβλημα των δημόσιων συγκοινωνιών
είναι η «εισιτηριοδιαφυγή» αποκαλύπτεται πολύ εύκολα, για παράδειγμα από
το γεγονός της «εξαφάνισης» από επόπτες της ΣΤΑ.ΣΥ. 1,156 εκατομμύριων
ευρώ από εισιτήρια και κάρτες απεριορίστων διαδρομών. Ένα ποσό που
ξεπερνάει κατά πολύ τα λεγόμενα «διαφυγόντα κέρδη» από την μη επικύρωση
εισιτηρίων! Οι χαρακτηρισμοί συνεπώς επιστρέφονται και συνεχίζουμε…

Απέναντι και σε αυτή την
επίθεση κράτους και αφεντικών, συνεχίζουμε να προτάσσουμε τη συλλογική
μας αντίσταση μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης.
Αυτοοργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε στην επιτήρηση, τον έλεγχο, τα
πρόστιμα και την αποστείρωση του δημόσιου χώρου. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα
στην άλλη αρνούμενοι/ες να αναλωθούμε σε κατακερματισμένες και
εξατομικευμένες ζωές. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες και υπερασπιζόμαστε
όσους-ες δεν μπορούν, δεν θέλουν ή συνειδητά αρνούνται να πληρώσουν το
όποιο κόμιστρο. Απομονώνουμε τους ελεγκτές και στεκόμαστε από κοινού
απέναντι τους. Σαμποτάρουμε τα μηχανήματα ελέγχου, καταγραφής και
αποκλεισμών των μετακινήσεών μας μέσα στην πόλη ανοίγοντας περάσματα για
μια ζωή χωρίς μπάρες, φράχτες και πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσα μας.

—————————-