Η μετάφραση του «Wanderung, Flucht und Arbeit» των Wildcat δεν έρχεται να καλύψει κάποιου είδους κενό στην πολιτική βιβλιογραφία, αλλά να αποτελέσει ένα ακόμα εργαλείο κατεδάφισης της κυρίαρχης αφήγησης και των έμπρακτων βεβαιοτήτων των όποιων φορέων της. Οι εν λόγω φορείς ανακηρύσσουν (ξανά) τις ανάγκες του γερμανικού καπιταλισμού ως την αρχή και το τέλος της ιστορίας χωρίς να μπαίνουν στον κόπο όχι μόνο να εξηγήσουν τον ρόλο που κλήθηκαν να παίξουν οι πρόσφυγες όσον αφορά την εκεί αναδιάρθρωση όλα αυτά τα χρόνια, τη νομοθεσία για το άσυλο και τον ρόλο που έπαιξαν οι αγώνες τους σε όλα αυτά, αλλά ούτε να διευκρινίσουν συγκεκριμένα ποια μπορεί να είναι η προοπτική επιβίωσης σε μια ευρωπαϊκή βιομηχανική κοινωνία για έναν πρόσφυγα -δηλαδή την προσωποποίηση ενός σώματος, το οποίο δυνητικά περισσεύει και του οποίου η προοοπτική καπιταλιστικής αξιοποίησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκλεισμό σε κέντρα κράτησης και την επέκταση των συνόρων παντού- σήμερα και όχι μιλώντας με την κεϋνσιανή ορολογία της βέβαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης του 1960. Ούτε λόγος φυσικά όσον αφορά την ερμηνεία του γιατί η ίδια η ΕΕ ως κυριαρχικό οικοδόμημα κλονίστηκε περισσότερο από το κλείσιμο των συνόρων, και τις συνέπειες που αυτό είχε στη Συνθήκη Σένγκεν, από ό,τι κατά την περίοδο που συζητιόταν το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Για ελεύθερη ανάγνωση και αποθήκευση, πατήστε εδώ.