ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΜΑΣ
Μία σύντομη επισκόπηση της τρέχουσας κοινωνικής πραγματικότητας αρκεί για να διαψεύσει όσους παραβλέπουν την εξάπλωση του μιλιταρισμού έξω από τις στενές οριοθετήσεις ενός στρατοπέδου, μίας στολής, μίας στρατιωτικής δομής. Η κρατική-καπιταλιστική λεηλασία εφαρμόζεται μέσω μίας εντεινόμενης στρατιωτικοποίησης, πέρα από την επιδιωκόμενη ενδυνάμωση του θεσμικού και επιχειρησιακού ρόλου του ελληνικού στρατού εντός και εκτός της ελληνικής επικρατείας. Αφορά, ταυτόχρονα, τη γενικότερη φιλοσοφία του νέου κοινωνικού μοντέλου που επιχειρείται να επιβληθεί από το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» μίας δημοκρατίας υπό νέο-ολοκληρωτική διαμόρφωση.
Η υποτίμηση και η λεηλασία των ζωών μας περνάει μέσα από τη στρατιωτική διαχείριση της καθημερινότητάς μας. Ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εξαθλιώνονται ως «παράπλευρες απώλειες» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Άνεργοι, ασθενείς, «πλεονάζοντες πληθυσμοί» μαζί με ένα υπό συρρίκνωση και φτωχοποίηση εργατικό δυναμικό στοιχίζονται στις γραμμές της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κοινωνικής αναπαραγωγής. Όλοι οι εργασιακοί χώροι, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα οδικά δίκτυα, το ρεύμα, το νερό, τα λιμάνια κ.α. αποτελούν πεδία μιας ριζικής αναδιαμόρφωσης προς ένα ακόμα πιο μηχανιστικό και ιδιωτικοποιημένο μοντέλο, το οποίο όπου δεν σκορπά τον θάνατο, απαιτεί περισσότερο πειθήνιους και εξατομικευμένους υπηκόους.
Κατασταλτικά, η χαρτογραφημένη ζωή στις Σκουριές της Χαλκιδικής, οι δεκάδες εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, η στρατιωτικού τύπου καταστολή των αγώνων που ξεδιπλώνονται κατά καιρούς απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας, οι πολιτικές επιστρατεύσεις σχεδόν όλων των απεργιών με στοιχειώδες χρονικό βάθος, η επιχειρησιακή συνεργασία στρατού και αστυνομίας σε «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» (είτε αυτές αφορούν το δόγμα της «ασφάλειας» είτε τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών με μόνη έγνοια φυσικά την αποφυγή ή τον έλεγχο τυχόν επακόλουθων κοινωνικών αναταραχών κι όχι την αποκατάσταση της κοινωνικής ζωής), αποτελούν παραδείγματα που μαρτυρούν τη στρατιωτικοποίηση της αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιστάσεων. Παράλληλα, στις θαλάσσιες και χερσαίες συνοριακές γραμμές, ο αντιμεταναστευτικός πόλεμος λαμβάνει όρους μαζικών εν ψυχρώ δολοφονιών, εν είδει στρατιωτικών εκκαθαρίσεων, όπως η δολοφονία των 12 μεταναστών από το ελληνικό λιμενικό σώμα στο Φαρμακονήσι. Ο στρατός μπορεί να μην παρελαύνει στους δρόμους αλλά είναι ήδη ανάμεσά μας.
Ο ελληνικός στρατός δεν αποτελεί έναν τυχαίο παράγοντα του κυριαρχικού μιλιταρισμού. Η αναδιάρθρωσή του εν καιρώ κρίσης έχει ιδιαίτερη σημασία και οι κατευθύνσεις της μπορούν να πείσουν και τον πλέον καλόπιστο για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Ο «οικονομικός εξορθολογισμός» που διατείνεται τόσο η κυβερνώσα (ακρο)δεξιά όσο και η ανερχόμενη «φέρελπις» αριστερά αποτελεί ένα αμφιλεγόμενης επιτυχίας ανέκδοτο. Επί της ουσίας, οι εξοπλισμοί, η στελέχωση και η ενεργοποίηση του «αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων» πάνω στα οποία εξελίσσεται ο χορός των δισεκατομμυρίων ευρώ του στρατιωτικού-πολιτικού συμπλέγματος και της πολεμικής βιομηχανίας, ενός κομβικού τομέα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης αγοράς, διατηρούνται στα ίδια επίπεδα. Επιχειρησιακά, τονώνεται η στελέχωση, η ετοιμότητα και η ευελιξία των «μάχιμων μονάδων» πάνω και μέσα από τα στρατιωτικά-κατασταλτικά δόγματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (που προορίζονται και για την καταστολή των εξεγέρσεων και των αγώνων εντός Ελλάδας). Διεθνώς, ο ελληνικός στρατός και οι εγχώριες βάσεις του συνεχίζουν να αποτελούν βασικό πυλώνα της λειτουργίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η Σούδα αποτελεί βασικό προπύργιο για πλήθος πολεμικών επιχειρήσεων στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, ενώ άλλες βάσεις αποτελούν κέντρα εκπαίδευσης ΝΑΤΟϊκών και ευρωπαϊκών μονάδων (ενίοτε και ισραηλινών), όπως συμβαίνει τώρα στη Λάρισα ή πριν λίγο καιρό στη Θεσσαλονίκη.
Η απόλυτη ευθυγράμμιση του ελληνικού στρατού με την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα βρίσκει και το ισοδύναμό της στις ανάλογες αξίες που διαποτίζουν την κοινωνική χειραγώγηση και διαίρεση. Ο μιλιταρισμός, ο εθνικισμός, η πειθαρχία, η μισαλλοδοξία, η υποταγή, όπως και διάφορα άλλα εγγενή χαρακτηριστικά της στρατιωτικής ζωής είναι τα ίδια συστατικά που διαχέονται κοινωνικά για τη διαμόρφωση ενός συντηρητικού πόλου που θα εξυπηρετήσει την περίφραξη των κοινωνικών συγκρούσεων μέσα στις γραμμές των «από κάτω». Ο στρατός, ως εκ τούτου, οφείλει να διατηρηθεί ανέπαφος, ετοιμοπόλεμος και «καθαρός» από τη γενικευμένη κοινωνική απαξίωση, όχι μόνο για τις κατασταλτικές συνεισφορές που πιθανώς θα χρειαστεί να προσφέρει για τη διασφάλιση της συστημικής σταθερότητας αλλά και για το ρόλο του ως κυρίαρχου θεσμικού και ιδεολογικού προτύπου εν γένει. Αυτοί είναι οι λόγοι που ο ελληνικός στρατός διατηρήθηκε και συνεχίζει να διατηρείται στο απυρόβλητο «από τα δεξιά» ή να βάλλεται με άσφαιρα πυρά «από τα αριστερά», παρά την πρωταγωνιστική του συμμετοχή στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Η διαχρονική λεηλασία της οικονομίας προς χάριν των εξοπλιστικών αλισβερισιών και της ευρύτερης καπιταλιστικής λειτουργίας όπως και η πολιτική, ιδεολογική, μέχρι και οργανική του διασύνδεση με τους νεοναζί της χρυσής αυγής ή άλλων φασιστικών και δολοφονικών γκρουπών είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας συγκάλυψης στην οποία συμμετέχουν όλες οι αποχρώσεις του συστημικού φάσματος.
Ένας τέτοιος μηχανισμός δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στους αρνητές του, ειδικότερα όσο βαθαίνει η κρίση. Ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης αποτελεί μία ακόμα εξόφθαλμη προβολή των νέων οξυμένων κατασταλτικών μεθόδων του στρατού στους αμφισβητίες του. Η στάση του είναι κάτι παραπάνω από επαρκής για την πολιτική του στοχοποίηση από τους στρατοδίκες. Συλλογικοποιημένος στη γιαννιώτικη ομάδα ολικών αρνητών στράτευσης «Ξυπόλυτο Τάγμα», μία ομάδα με διαρκή και ανοιχτή αντιμιλιταριστική δράση και λόγο όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά πανελλαδικά, εκτεθειμένος κοινωνικά μέσω δημόσιας συλλογικής άρνησης στράτευσης από τον Σεπτέμβρη του 2011 και φυσικά γνωστός στους τοπικούς στρατοκράτες. Για ακόμα μία φορά, μία απλή επίδοση τακτικής δικάσιμου σε έναν ολικό αρνητή που είναι κάθε άλλο παρά δυσεύρετος, αντικαθιστάται από την ενεργοποίηση αυτόφωρης διαδικασίας από το στρατοδικείο της Αθήνας (Ρουφ). Στις 3 Ιουνίου 2013, ξαφνική σύλληψη στα Ιωάννινα, κράτηση, μεταγωγή στην Αθήνα και εκ νέου κράτηση, αυτόφωρη διαδικασία, αναβολή της δίκης για μία μέρα δίχως στο μεταξύ να αφεθεί ελεύθερος ένας άνθρωπος που ποτέ δεν κρύφτηκε από τους διώκτες του, εκ νέου κράτηση στο κολαστήριο των μεταναστών και των μεταγωγών της Π. Ράλλη και τελικώς απελευθέρωση λόγω αναβολής της δίκης για τις 14 Μαρτίου. Σύνολο, πάνω από 2 μέρες απαγωγής και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα εκδικητικής μεταχείρισης για μία συνηθισμένη επίδοση μίας σελίδας χαρτιού και μία πλημμεληματική δίωξη.
Να εξηγήσουμε και πάλι γιατί αρνούμαστε να ντυθούμε στα χακί; Γιατί δεν υπηρετούμε έναν μηχανισμό που εκπαιδεύει ανθρώπους να γίνουν δολοφονικές μηχανές, που ξερνάει ρατσισμό και φασισμό, μίσος για τον Άλλο, που βρωμάει ρουφιανιά, νταβατζιλίκι και ιεραρχία; Να εξηγήσουμε στους «έκπληκτους και σοκαρισμένους» από τις αποκαλύψεις για τα διαχρονικά «οικονομικά σκάνδαλα» των δισεκατομμυρίων ευρώ γύρω από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, γιατί δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα των αφεντικών; Παραμένουμε συνεπείς πολιτικοί αντίπαλοι των αφεντικών, των μιλιταρισμών, των εθνικισμών. Και στεκόμαστε μαζί με εκείνους που αρνούνται για πολιτικούς λόγους την υπηρέτηση όχι μόνο της θητείας αλλά ολόκληρου του στρατιωτικού μηχανισμού και της φιλοσοφίας του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΤΟΛΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΥΦ, 14 ΜΑΡΤΙΟΥ, 8:30πμ
Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
olikiarnisi.espivblogs.net
Μάρτιος 2014