Την 38η μέρα της απεργίας πείνας του αναρχικού Κώστα Σακκά συνεδρίασε το συμβούλιο εφετών και αποφάσισε την υπό (ασφυκτικούς) όρους αποφυλάκισή του. Συγκεκριμένα:
– Επιβάλλεται απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.
– Κάθε Δευτέρα καλείται να εμφανίζεται στο Α.Τ. της περιοχής του.
– Θα πρέπει να διαμένει στο σπίτι που έχει δηλώσει.
– Δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει εκτός του νομού Αττικής.
– Δεν πρέπει να έχει επαφή με τους συγκατηγορούμενους για την υπόθεση της «Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς».
– Για την αποφυλάκισή του καλείται να καταβάλει χρηματική εγγύηση 30.000 ευρώ.
Καταρχήν έχει σημασία να τονιστεί ότι για τον κρατούμενο που απελευθερώνεται ή τον υπόδικο που του επιβάλλονται περιοριστικοί όροι, οι όροι αυτοί είναι σημαντικότεροι από τη χρηματική εγγύηση αφού καθορίζουν τους περιορισμούς στους οποίους υπόκεινται όλες οι λειτουργίες του. Η καθημερινότητα του συντρόφου τώρα που αποφυλακίστηκε θα είναι περικυκλωμένη από αόρατα τείχη απαγορεύσεων. Κατόπιν έρχεται η καταβολή της υπέρογκης χρηματικής εγγύησης, σε αντιστοιχία με πολλές περιπτώσεις των τελευταίων ετών, σε μια προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης, ακόμα και αδυναμίας καταβολής των δυσθεώρητων εγγυήσεων κάποια στιγμή, τόσο των υπόδικων και φυλακισμένων όσο και του κινήματος αλληλεγγύης.
Είναι συνεπώς απαραίτητη η άμεση έναρξη μιας πανελλαδικής καμπάνιας οικονομικής ενίσχυσης για την κάλυψη του ποσού. Με τρόπους που να αντιστοιχούν σε αυτό που είμαστε και στα χαρακτηριστικά μας. Όχι με αλλότριους τρόπους, που μας ενσωματώνουν και μας χωνεύουν στις φωλιές του θεάματος, στις καταναλωτικές-ανταλλακτικές λογικές για “καλό σκοπό”, στα ακραία καταφύγια της συστημικής πραγματικότητας. Όπως δε δεχόμαστε επ’ ουδενί χρήματα από κρατικά ταμεία, ευρωπαϊκά κονδύλια, κόμματα και θεσμούς, η ίδια αρνητική λογική θα έπρεπε να μας διέπει και για τις συναυλίες οικονομικής ενίσχυσης με ευαίσθητους καλλιτέχνες του εναλλακτικού (underground) ή έντεχνου καλλιτεχνικού στερεώματος. Επίσης, καλό θα ήταν να γίνει αντιληπτό ότι κάποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, πέραν των προθέσεων τους, υποκαταθιστούν και εν τέλει αδρανοποιούν τα αντανακλαστικά, τη διάθεση και την προσπάθεια για πανελλαδική κινηματική συγκέντρωση του ποσού.
Η αναρχία δεν είναι μόνο σύγκρουση με την αστυνομία, τους δικαστές, τους εισαγγελείς, τα κόμματα, τις οικονομικές δομές. Είναι μια συνολική επιθετική αντίληψη στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της ιεραρχίας, των διακρίσεων (εθνικών, θρησκευτικών, ρατσιστικών, σεξιστικών), των εμπορευματικών σχέσεων, του θεάματος. Ένα συνολικό σύστημα αξιών που ως υπόστρωμα καθορίζει την ατομική και συλλογική μας στάση και όλες μας τις επιλογές σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής και του αγώνα.
Στο κομμάτι των κινήσεων αλληλεγγύης, έχει σημασία να επισημανθεί ότι τις τελευταίες μέρες της απεργίας πείνας στον αθηναϊκό χώρο υπήρξε ένα μούδιασμα ως προς τη διοργάνωση ενός μεγάλου κινηματικού γεγονότος στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης των κινήσεων αλληλεγγύης, όπως η διαδήλωση στις 29 Ιούνη και η μοτοπορεία και συγκέντρωση στο νοσοκομείο στις 5 Ιούλη. Επικράτησε ένα είδος αναμονής για την απόφαση, τη στιγμή που οι κινήσεις σε διάφορες επαρχιακές πόλεις κλιμακώνονταν και παράλληλα όλοι οι θεσμοί (κόμματα, media κλπ) διατάσσονταν για τη θετική απόφαση, διαμορφώντας και τα σχετικά περιθώρια για την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά. Επίσης, ο μονοσήμαντος θεσμικός λόγος για την “αντισυνταγματικότητα” της παρατεινόμενης προφυλάκισης του Κώστα Σακκά διεκδίκησε την πρωτοκαθεδρία σε σχέση με τα δικά μας ευρύτερα περιεχόμενα, που αναγνωρίζαμε και αποδίδαμε στις συγκεκριμένες κρατικές μεθοδεύσεις (ένα άτυπο ιδιώνυμο κατά των αναρχικών τα τελευταία χρόνια με βαριά κατηγορητήρια και καταδίκες, σειρά διώξεων και προφυλακίσεων με αξιοποίηση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς ως οργάνωση-ομπρέλα, κατάσταση εξαίρεσης για τους “άνομους” -όπως επίσης για τις οροθετικές, τους μετανάστες, τους τοξικοεξαρτημένους- μέσα από την επιβολή ενός καθεστώτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης κλπ).
Ως παρακαταθήκη για το μέλλον έχει σημασία να γίνει αντιληπτό ότι η επικράτηση του θεσμικού-ρεφορμιστικού λόγου και τα “κενά” στη δράση διευκολύνουν την καταχώρηση στην κοινωνική συνείδηση και μνήμη της απελευθέρωσης ενός απεργού πείνας ως αποτέλεσμα των θεσμικών διεργασιών και όχι της ίδιας της απεργίας πείνας και του ακηδεμόνευτου κινήματος αλληλεγγύης, που και στην περίπτωση του Κώστα Σακκά υπήρξε ογκώδες, πανελλαδικό και πολύμορφο. Πέρα πάντως από τις όποιες αδυναμίες ή παραλείψεις, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Κώστας Σακκάς είναι σήμερα ελεύθερος (έστω και με ασφυκτικούς περιοριστικούς όρους) λόγω της αποφασιστικότητάς του και του τεράστιου ριζοσπαστικού κινήματος αλληλεγγύης που τον αγκάλιασε, φτιάχνοντας ένα ανθρώπινο αγωνιστικό φράγμα απέναντι στο κράτος.
Λευτεριά στους φυλακισμένους αγωνιστές
Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά
Λευτεριά σε όλους και όλες μας