[Πρώτες σκέψεις πάνω στην κλιμακούμενη βαρβαρότητα των βασανιστηρίων – ένας σύντροφος απ’το ρεσάλτο]
Μόνο θετικά έχουν να λένε οι αυτόπτες μάρτυρες της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης για την ηρεμία και την ψυχραιμία της ομάδας των απαλλοτριωτών. Μέχρι και κάποιους ανθρώπους που πιέστηκαν ψυχολογικά τους έβγαλαν έξω από την τράπεζα ενώ καθησύχαζαν τους υπόλοιπους.
Μια μέρα μετά, στις φωτογραφίες τους που δημοσίευσε η αστυνομία είναι εμφανή τα σημάδια της κακοποίησης και του βασανισμού, παρότι κατά τη σύλληψή τους δεν υπήρξε καμία συμπλοκή όπως προσπαθεί να ισχυριστεί εκ των υστέρων το υπουργείο δημόσιας τάξης.
Ο σκοπός του ξυλοδαρμού και των βασανιστηρίων αφορά τόσο στην εκδικητικότητα των μηχανισμών απέναντι σε όσους αμφισβητούν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και της οικονομίας, των εγχώριων και ευρωπαϊκών διευθυντηρίων, όσο και στην περιφορά των φωτογραφιών των κακοποιημένων ως τρόπαιων επίδειξης της τιμωρίας των αντιφρονούντων, εκείνων που κάνουν πράξη την εχθρότητά τους σε κάθε εξουσία.
Η συγκεκριμένη πρακτική θυμίζει -κατ’ αναλογία- τη σκύλευση πτωμάτων ανταρτών (ελασιτών και μαχητών του ΔΣΕ) και την περιφορά των κομμένων τους κεφαλιών σε πόλεις και χωριά για τρομοκράτηση και παραδειγματισμό. Και έρχεται σε συνέχεια των πρόσφατων βασανιστηρίων 15 αντιφασιστών διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ, που είχαν συλληφθεί σε αντιφασιστική μοτοπορεία στην περιοχή των Κάτω Πατησίων.
Αν θεωρούν οι σύγχρονοι κυνηγοί κεφαλών ότι οι πρακτικές τους εκφοβίζουν τον κόσμο του αγώνα απατώνται οικτρά. Μάλλον εξοργίζουν ακόμα περισσότερο τους «από κάτω» και κυρίως τους νεολαίους. Πόσω δε μάλλον όταν συναντούν την ανυποχώρητη στάση των συλληφθέντων.
Μήπως σας λέει κάτι ότι ο ένας εκ των συλληφθέντων ήταν φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ακριβώς δίπλα του το βράδυ της δολοφονίας του από μπάτσους στα Εξάρχεια; «Αναρχία ρε κουφάλες»…