Όταν την άνοιξη του 2009 ο τότε υφυπουργός εσωτερικών Μαρκογιαννάκης ανακοίνωνε «τη σύσταση νέου αστυνομικού σώματος με ομάδες ταχείας επέμβασης για το κέντρο της Αθήνας» και ο υπουργός δικαιοσύνης Δένδιας «νομοθετικές ρυθμίσεις για την ποινικοποίηση της κάλυψης του προσώπου και την “εξύβριση αρχής”», εκτιμούσαμε ότι η εξουσία, βρισκόμενη «…σε βαθιά πολιτική, θεσμική και οικονομική κρίση δεν έχει τίποτα πλέον να εγγυηθεί, τίποτα να υποσχεθεί», παρά «…τη συκοφάντηση, τη λάσπη και τη “σιδηρά φτέρνα” της καταστολής». Συκοφάντηση και καταστολή που μόλις οκτώ μήνες αργότερα είχαμε την «τύχη» να γνωρίσουμε από κοντά, με την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο την 5η Δεκεμβρίου του 2009, παραμονή της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης που ξέσπασε απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελλαδικό χώρο.
Λίγες ώρες αργότερα, ένα άλλο κομμάτι του αγωνιστικού κινήματος, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (Ε.Ε.Κ.-Τροτσκιστές), γινόταν κι αυτό αποδέκτης της κρατικής καταστολής. Κατά τη διάρκεια της πορείας μνήμης στο κέντρο της Αθήνας, κι ενώ το μπλοκ του Ε.Ε.Κ. βρισκόταν στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος στο ύψος της Ερμού προσπαθώντας να διατηρήσει την συνοχή του τη στιγμή που το σώμα της πορείας δεχόταν ήδη επίθεση από τις πεζές και μηχανοκίνητες μονάδες καταστολής, ένα μηχανάκι της ομάδας ΔΕΛΤΑ με δύο επιβαίνοντες, εφόρμησε κατά πάνω του. Αποτέλεσμα της δολοφονικής αυτής επίθεσης ήταν ο σοβαρός τραυματισμός της Αγγελικής Κουτσουμπού. Ακόμα κι αυτό το γεγονός όμως δεν στάθηκε ικανό να αναχαιτίσει την επίθεση των μαινόμενων πραιτοριανών, οι οποίοι δε δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και τον άνθρωπο που προσπαθούσε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στην αιμόφυρτη και ημιλιπόθυμη γυναίκα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό δολοφονικών αστυνομικών εφορμήσεων τα μέλη του Ε.Ε.Κ. που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση του μπλοκ αλλά και άλλοι διαδηλωτές, έδωσαν σκληρή μάχη με τις δυνάμεις καταστολής για να διασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα της συντρόφισσάς τους αλλά και τη δική τους.
Στην προσπάθειά τους αυτή, 8 διαδηλωτές από το μπλοκ του Ε.Ε.Κ., πρόσθεσαν τα ονόματά τους στο μακρύ κατάλογο των συλληφθέντων εκείνης της ημέρας. Ένας από αυτούς, ο Κυριάκος Μουτίδης, εργάτης, μέλος τους Ε.Ε.Κ. και της Σ.Β.Ε.Ο.Δ. (Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου), έχοντας κατηγορηθεί με βαριές -όσο και ανυπόστατες- κατηγορίες, αναβαθμισμένες σε βαθμό κακουργήματος με χρήση των διατάξεων του «κουκουλονόμου», δικάζεται την Τρίτη 3 Απριλίου στο Β’ τριμελές εφετείο Αθήνας.
Ως κοινωνικοπολιτικός χώρος που βρισκόμαστε σταθερά στο στόχαστρο της εξουσίας, με αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον μας, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυοι στον κοινωνικό αγωνιστή Κυριάκο Μουτίδη αναγνωρίζοντας τη συνεπή στάση του ίδιου αλλά και του πολιτικού του χώρου στο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορετικές προσεγγίσεις που μας χαρακτηρίζουν.
Σήμερα που η καπιταλιστική ερημοποίηση και η κρατική βαρβαρότητα γίνονται καθημερινότητα και οι εξουσιαστές έχουν επιβάλλει ένα «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», αυξάνοντας συνεχώς την ένταση της καταστολής και διαχέοντάς την σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται στα βάναυσα σχέδιά τους, η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα μας για αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΟΥΤΙΔΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Δίκη, Τρίτη 3 Απριλίου, Β΄ τριμελές εφετείο Αθήνας – Λουκάρεως και Λ. Αλεξάνδρας