Κείμενο των 3 συντρόφων που κατηγορούνται
Στις 4 Απριλίου 2012 οι Ν.Μ., Δ.Β. και Κ.Π. καλούμαστε στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων να δικαστούμε για την εκδίωξη του επαγγελματία εργατοπατέρα, επίδοξου βουλευτή και υπάλληλου του ΣΕΒ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2010 στο Σύνταγμα.
Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος εκδιώκεται από τους απεργούς και υπό την προστασία των ΜΑΤ βρίσκει καταφύγιο εκεί που φιλοδοξεί να μπει, δηλαδή στο κοινοβούλιο. Τις επόμενες ημέρες φωτογραφιζόμαστε από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας (Τριανταφυλλόπουλο, Γ. Σουλιώτη κ.α.), ως υπαίτιοι για το “εργατικό ατύχημα” που συνέβη στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο στο απεργιακό συλλαλητήριο της 5ης Μαρτίου και καλούμαστε ως «ύποπτοι» στη ΓΑΔΑ να απολογηθούμε για τα γεγονότα της απεργιακής συγκέντρωσης. Τα στοιχεία είναι οι κατασκευασμένες καταθέσεις δύο έμμισθων εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και οι αναγνωρίσεις των μπάτσων της ασφάλειας κράτους και πολιτεύματος, οι οποίοι μας γνωρίζουν εδώ και χρόνια από την διαρκή παρουσία μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, από τις απεργίες, τις συγκρούσεις, τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, τις διαδηλώσεις και κάθε ανατρεπτική δράση. Από την συμμετοχή μας στα σωματεία βάσης, τις αναρχικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις και όλες τις αδιαμεσολάβητες, αντιιεραρχικές, χειραφετημένες, ριζοσπαστικές διαδικασίες αγώνα και οργάνωσης των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων.
Ο εισαγγελέας μας έχει απαγγείλει την εξής κατηγορία: Απρόκλητες σωματικές βλάβες: Ας μας πει ο Παναγόπουλος τι έχει κάνει, πέρα από το να καλύπτει αφεντικά και εργολάβους, για τους χιλιάδες εργάτες που σακατεύονται καθημερινά στα στρατόπεδα της μισθωτής εργασίας και για τους δεκάδες νεκρούς στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Έτσι κι αλλιώς, αποκαλύφθηκε περίτρανα ο ρόλος του μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονική επίθεση σε βάρος της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καθώς όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες διαπλέκονταν με τους μεγαλοεργολάβους, κάλυπταν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους το καθεστώς σκλαβιάς και τρομοκρατίας που επικρατεί στους χώρους της δουλειάς, και ειδικότερα στο χώρο του καθαρισμού. Μην ξεχνάμε ότι η εργολαβία καθαρισμού του κτιρίου της ΓΣΕΕ έχει δοθεί σε μία από αυτές τις εταιρείες. Είναι ο Παναγόπουλος που το τελευταίο διάστημα σε κοινές συναντήσεις με τον διατεταγμένο του ΔΝΤ Παπαδήμο και τον πρόεδρο του ΣΕΒ συναίνεσε στο κόψιμο των μισθών και των συντάξεων, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, στο μισθό μαθητείας και σε όλους τους σχεδιασμούς τρόικας, ελληνικού κράτους και κεφαλαίου που στοχεύουν στην αναδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οδηγούν στην προλεταριοποίηση, την εξαθλίωση και την μιζέρια.
Είναι ο κ. Παναγόπουλος ο πληρωμένος υπάλληλος του καθεστώτος ο οποίος έχει επιφορτιστεί ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ να διαφυλάττει με κάθε κόστος (κόστος που πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι) την κοινωνική ειρήνη, δηλαδή την ειρήνη μεταξύ εκμεταλλευόμενων και εκμεταλλευτών, καταπιεσμένων και καταπιεστών. Μια ειρήνη, την οποία οι κυρίαρχοι εννοούν ότι πρέπει να υφίσταται μόνο από την μεριά των από τα κάτω. Έτσι κι αλλιώς το κράτος και το κεφάλαιο έχουν κηρύξει από καιρό τον πόλεμο στην κοινωνία. Σε αυτόν τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο ο Παναγόπουλος αποτελεί τον έμμισθο υπάλληλο των αφεντικών. Επαγγελματίας συνδικαλιστής, επίδοξος βουλευτής, άξιος αντικαταστάτης του -βουλευτή και πρώην υπουργού- Πρωτόπαππα και του Πολυζωγόπουλου, οι οποίοι ως ανταμοιβή για το ξεπούλημα των εργατικών αγώνων έλαβαν διάφορα κομματικά και κρατικά αξιώματα. Έτσι κι αλλιώς, η ΓΣΕΕ δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, “συνομοσπονδία εργατών”, αλλά μια θυγατρική εταιρεία του ΣΕΒ, η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του αναχώματος στις κοινωνικές εκρήξεις και του διαμεσολαβητή για τη νομιμοποίηση των επιταγών των αφεντικών. Το ρόλο της ανέδειξε, γι’ ακόμη μια φορά, η εξέγερση του Δεκέμβρη, κατά τη διάρκεια της οποίας η ΓΣΕΕ ακύρωσε προγραμματισμένη της διαδήλωση, ενώ δεν κήρυξε ούτε μια απεργία σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους χιλιάδες εξεγερμένους.
Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες και έχοντας κάνει διαφορετικές επιλογές, απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα έχουμε πάρει προ πολλού θέση, θέση μάχης. Μια θέση που ορίζεται είτε από την ταξική μας συνείδησή ως προλετάριοι είτε από την πολιτική μας διαδρομή ως αναρχικοί-αντιεξουσιαστές. Δεν αποδεχόμαστε καμία ειρήνη μεταξύ των κυρίαρχων και των από τα κάτω, για αυτό το λόγο τα τελευταία χρόνια βρεθήκαμε στο δρόμο πάμπολλες φορές. Ήμασταν τον Μάιο & τον Ιούνιο του 2006 και στις 8 Μάρτη 2007 στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας τον Απρίλη του 2007 στους εξεγερμένους των ελληνικών φυλακών και συμμετείχαμε τον Ιούνη του 2007 στις κινητοποιήσεις ενάντια στις ρατσιστικές, φασιστικές επιθέσεις κράτους και παρακράτους. Ήμασταν στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που ξέσπασε μετά τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα και βρεθήκαμε ανάμεσα στους εξεγερμένους εργάτες και όχι μόνο, που τη 17η του Δεκέμβρη του 2008, οικειοποιηθήκαν το κεντρικό κτίριο της ΓΣΕΕ και ξεβόλεψαν τον Παναγόπουλο από το πολυτελές γραφείο του και τη δερμάτινη καρέκλα του. Σταθήκαμε δίπλα στους κατοίκους της Κερατέας τον Δεκέμβρη του 2010 ενάντια στη λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση της ζωής τους. Ήμασταν στις απεργιακές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις στις 5 Μαΐου 2010, στις 28 & 29 Ιουνίου 2011, στις 19 & 20 Οκτώβρη 2011, στις 10-11 & 12 Φλεβάρη 2012.
Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στους αγώνες για την συνολική ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Στους αγώνες για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.
Ν.Μ. – Δ.Β. – Κ.Π.