Την Παρασκευή, 16/9, ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης δικάζεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας κατηγορούμενος για την υπόθεση του βαρύτατου τραυματισμού του από τον μπάτσο Παναγιώτη Μπόκο, βασικό μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος τον πυροβόλησε εν ψυχρώ και πισώπλατα σε αστυνομικό έλεγχο στις 3/5/2010. Αυτό το μάλλον δυσνόητο και φαινομενικά οξύμωρο σχήμα, βρίσκει την εξήγησή του στα όσα, λίγο-πολύ γνωστά, προηγήθηκαν.
Από το 2006, μετά από ληστεία σε τράπεζα στην οδό Σόλωνος και τη σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, ο Σ.Σεϊσίδης βρίσκεται «επίσημα» στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών, που τον κατατάσσουν –μαζί με τον αδερφό του Μάριο Σεϊσίδη και τον Γρηγόρη Τσιρώνη- στη μιντιακά κατασκευασμένη «συμμορία των ληστών με τα μαύρα», κατηγορώντας τους για σωρεία ληστειών σε τράπεζες. Εκδίδονται αμέσως εντάλματα σύλληψης για τους τρεις, οι οποίοι αργότερα –κατ’ εντολήν Χρυσοχοΐδη- επικηρύσσονται για 600.000 ευρώ.
Ακολουθεί η ερήμην καταδίκη του σε 7,5 χρόνια φυλάκιση για τα πλημμελήματα των ληστειών, με σκοπό τη διασφάλιση της ομηρείας του (μετά τη σύλληψή του, η αίτηση ακύρωσης και η έφεσή του για την ποινή αυτή απορρίφθηκαν για δικονομικούς λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες).
Στις 3/5/2010, ενώ έχει εξωθηθεί στη φυγοδικία, πέφτει σε μπλόκο της αστυνομίας στην περιοχή του Κεραμεικού. Στην προσπάθειά του να διαφύγει τρέχοντας, πυροβολείται πισώπλατα από τον μπάτσο-σερίφη Παναγιώτη Μπόκο, συλλαμβάνεται και ξυλοκοπείται ανηλεώς ενώ είναι αιμόφυρτος, με σοβαρό τραύμα στο πόδι. Την ίδια μέρα, σε διαφορετικό σημείο, συλλαμβάνεται ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης, κατηγορούμενος αργότερα για πλημμελήματα.
Τα ΜΜΕ κανιβαλίζουν πάνω στον τραυματισμένο σύντροφο, ο οποίος μεταφέρεται διαδοχικά σε τρία νοσοκομεία. Η περίθαλψή του παρεμποδίζεται από την αντιτρομοκρατική, που επιλαμβάνεται της υπόθεσης, σπεύδει στο νοσοκομείο και μοιράζει εντολές στους γιατρούς, οι οποίοι -στην πλειοψηφία τους- τον παραδίδουν στα χέρια της.
Αμεσο αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να επιβληθεί στον Σ.Σεϊσίδη η «ποινή» του ακρωτηριασμού του ενός ποδιού του. Και ως επιστέγασμα, να κατηγορηθεί και να προφυλακιστεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του παρ’ ολίγον δολοφόνου του, Παναγιώτη Μπόκου, εναντίον του οποίου δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη. Παράλληλα, προφυλακίζεται και ο Α.Σειρηνίδης, κατηγορούμενος για μια άσχετη και ξεχασμένη υπόθεση, για την οποία αθωώθηκε τελικά πριν λίγους μήνες. Στις 16/9, λοιπόν, ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης, μετά την ομόφωνη αθώωσή του στις 5/5/2011 από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για όλες τις ληστείες τραπεζών για τις οποίες είχε κυνηγηθεί και κατηγορηθεί, δικάζεται στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, επειδή προσπάθησε τρέχοντας να διαφύγει της σύλληψής του και πυροβολήθηκε πισώπλατα από τον μπάτσο-βασικό μάρτυρα κατηγορίας, Παναγιώτη Μπόκο, με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί το ένα του πόδι.
Στην υπόθεση του Σ. Σεϊσίδη συναντιούνται βασικές πτυχές του σύγχρονου ελληνικού δόγματος μηδενικής ανοχής. Η ακραία και μεθοδευμένη προσπάθεια να παρουσιαστούν αγωνιστές που κατατάσσονται στον «εσωτερικό εχθρό» ως αιμοδιψείς εγκληματίες που απειλούν το κοινωνικό σύνολο, εμφανιζόμενοι συχνά-πυκνά στα ευφάνταστα τρομοσενάρια των εντεταλμένων δημοσιογραφίσκων των «8». Η απροκάλυπτη βιομηχανία διώξεων, υποδικιών και προφυλακίσεων, πάνω στις οποίες δημιουργείται το έδαφος για μια απροσχημάτιστη ιδεολογική προπαγάνδα. Η διάχυτη ωμή βία των κατασταλτικών δυνάμεων που γίνεται καθημερινά βιωμένο γεγονός σε όλο και περισσότερους ανθρώπους: από τη βίαιη καταστολή διαδηλωτών και απεργών και τη στοχοποίηση των επικίνδυνων πληθυσμών (μεταναστών, αγωνιστών, ανυπόταχτων νεολαίων) μέχρι τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, τους ξυλοδαρμούς, και τις εν ψυχρώ δολοφονίες από μπάτσους-σερίφιδες που δεν διστάζουν να πυροβολούν εν ψυχρώ.
Η ρητορεία περί «μεμονωμένων περιστατικών αστυνομικής βίας» έχει από καιρό εγγραφεί στη σκέψη των περισσότερων ανθρώπων ως χυδαίο αστείο. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στο οποίο πλέον έχουμε περιέλθει σημαίνει και μετακύληση σε ένα αστυνομικό κράτος, ορατό από τον καθένα. Στη συγκεκριμένη δίκη, είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια κατοχύρωσης της δυνατότητας των κατασταλτικών μηχανισμών να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν, να πυροβολούν, να φυλακίζουν και να επικυρώνουν τις πράξεις τους μέσω της δικαστικής εξουσίας, που έχει μετατραπεί σε βασικό θεματοφύλακα του καθεστώτος, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της σύγχρονης Ιεράς Εξέτασης. Έτσι έγινε, άλλωστε, πολύ πρόσφατα και στις περιπτώσεις του 23χρονου Χρήστου Κολεντίνη και του 20χρονου Μ.Ο. που ξυλοκοπήθηκαν βαρύτατα και ανηλεώς από Μ.Α.Τ., μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, φιλοδωρήθηκαν με κακουργηματικές κατηγορίες και προφυλακίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Στεκόμαστε συνειδητά στην πλευρά των αγωνιζόμενων, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων, συνειδητά απέναντι σε κάθε εκφραστή της κρατικής βαρβαρότητας και εκδικητικότητας, σε κάθε ένστολο ή μη βασανιστή, σερίφη, δολοφόνο, σε κάθε εκφραστή του κόσμου της υποδούλωσης και της υποταγής.
