Λίγο μετά τις 11 χθες το βράδυ, Κυριακή 19 Ιούνη, στην οδό Καλοκαιρινού, ομάδα 8-10 νεαρών επιτέθηκε αναίτια και χωρίς καν κάποιο «διάλογο» να έχει προηγηθεί σε τρεις μετανάστες εργάτες από το Πακιστάν, που ζουν χρόνια στην περιοχή και περπατούσαν για να πάνε στο σπίτι τους. Ως αποτέλεσμα, ένας εκ των μεταναστών χτυπήθηκε σοβαρά στο κεφάλι (πιθανόν με σιδερογροθιά) και πήγε στο Θριάσιο νοσοκομείο για ράμματα και ακτινογραφία.
Το όλο σκηνικό έγινε κοντά στο μεζεδοπωλείο «Ο Έλατος» και η ομάδα των ρατσιστών στάθηκε πολύ τυχερή που οι εξοργισμένοι θαμώνες που σηκώθηκαν από τα τραπέζια δεν τους πρόλαβαν καθώς έτρεξαν και διέφυγαν μέσω του πεζόδρομου της Μαρίας Κιουρί προς το σούπερ μάρκετ Βερόπουλος και την πλατεία Λαού.
Έχουμε αναφέρει αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα πως μοναδική ελπίδα της εξουσίας για να αποφύγει τον γενικευμένο κοινωνικό-ταξικό ξεσηκωμό είναι από τη μία η θωράκιση των κατασταλτικών της μηχανισμών και από την άλλη η ανάπτυξη φαινόμενων κοινωνικού κανιβαλισμού στο εσωτερικό των καταπιεσμένων. Ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων, που θα αποπροσανατολίζει από την αντιπαράθεση με τους δυνάστες της καθημερινής μας ζωής και θα υποδεικνύει ως υπεύθυνους των κοινωνικών δεινών τούς πλέον ευάλωτους και αποκλεισμένους, τους μετανάστες. Και δυστυχώς απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα υπάρχουν πρόθυμοι ηλίθιοι να παίξουν αυτόν τον ρόλο, ως επί το πλείστον νεολαίοι.
Τη στιγμή που η κοινωνική δυσαρέσκεια κατά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας γιγαντώνεται, αυτοί βλέπουν τους μετανάστες ως σάκους του μποξ της τσογλανιάς τους. Και μάλιστα, πρόκειται για τελείως θρασύδειλα υποκείμενα, αφού καθόλου τυχαία αυτοί που βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των ρατσιστικών τους επιθέσεων είναι οι μετανάστες από το Πακιστάν, οι οποίοι αποτελούν την κατεξοχήν κοινότητα μεταναστών που δεν θέλουν να προκαλούν ούτε ανταπαντούν (μέχρι στιγμής) στη βία που δέχονται.
Το Κερατσίνι από την εποχή των παππούδων και των γιαγιάδων μας (οπότε και δημιουργήθηκε) είναι χαρακτηρισμένο ως τόπος προσφυγιάς και αγώνων. Κι αυτές οι αντιλήψεις και πρακτικές δεν έχουν χώρο μέσα στις γειτονιές της φτώχειας αλλά και της αξιοπρέπειας, του κατατρεγμού αλλά και της αλληλεγγύης. Μέσα στις γειτονιές που έχουν δει χιλιάδες ανθρώπους τους να σέρνονται στα ξερονήσια της εξορίας ή να εξαναγκάζονται στη μετανάστευση για ένα μεροκάματο με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Όπως και οι σημερινοί μετανάστες, οι σημερινοί απόκληροι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου.
Όποιο χέρι σηκώνεται κατά των κατατρεγμένων ή αγωνιζόμενων ανθρώπων θα κόβεται. Και η περιοχή μας είναι αρκετά μικρή και με αρκετά ανεπτυγμένο ιστό κοινωνικών και διαπροσωπικών σχέσεων για να νομίσουν ότι θα μείνουν για καιρό στην αφάνεια και στο απυρόβλητο τα φασιστοειδή και οι ρατσιστικές τους επιθέσεις.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ούτε στο Κερατσίνι ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά.