Το απόγευμα της Πέμπτης 7 Απρίλη, στην Ιερά Οδό, στο ύψος του Μετρό Αιγάλεω, ανεβαίνουν σε λεωφορείο προς Αγία Βαρβάρα 2 μετανάστες εργάτες από το Πακιστάν. Πριν προλάβουν να ακυρώσουν εισιτήριο δέχονται αιφνιδιαστική και χωρίς κάποιο πρόσχημα επίθεση με γροθιές στο πρόσωπο από 2 έλληνες που βρίσκονται ήδη μέσα στο -σχεδόν άδειο- λεωφορείο. Αντιστέκονται αμυνόμενοι του εαυτού τους. Ο οδηγός του λεωφορείου θορυβημένος σταματάει το λεωφορείο στην άκρη και καλεί την αστυνομία, η οποία καταφτάνει και τους συλλαμβάνει όλους. Στο τμήμα οι μπάτσοι «νουθετούν» τους μετανάστες να μην κάνουν μήνυση και αφού τους διώχνουν αφήνουν ελεύθερους και τους έλληνες ρατσιστές.
Τα ονόματα των τραμπούκων που πραγματοποίησαν αυτή την απρόκλητη ρατσιστική επίθεση – και που κανείς δεν ξέρει πόσες άλλες- είναι Βασίλης Σωτηρίου, 36 ετών, κάτοικος Κορυδαλλού, οδός Τραπεζούντος 135 και Βασίλης Σερέφογλου, 33 ετών, κάτοικος Αγ. Βαρβάρας, οδός Μιαούλη 5. Για το λόγο αυτό επιλέξαμε την κοινωνική διαπόμπευση τους με συγκέντρωση έξω από τα σπίτια τους και πορεία στην τριγύρω περιοχή για την αποκάλυψη και αναχαίτιση των άθλιων δραστηριοτήτων τους.
Είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα στις περιοχές της Νίκαιας, του Κορυδαλλού και της Αγ. Βαρβάρας έχουν πραγματοποιηθεί πολλές επιθέσεις κατά πακιστανών μεταναστών σε δρόμους, πλατείες, μέχρι και σε σπίτια τους. Επιθέσεις βίαιες και απρόκλητες, χωρίς καν αφορμή. Το φαινόμενο ξεκίνησε τους τελευταίους 2 μήνες αμέσως μετά από μια είδηση βιασμού 17χρονης σε πλατεία του Κορυδαλλού για τον οποίο κατηγορήθηκαν 2 πακιστανοί. Το ΛΑΟΣ, το οποίο διατηρεί γραφεία στην πλατεία Αγ. Νικολάου στη Νίκαια, φρόντισε για την μεγαλύτερη δυνατή διάδοση του γεγονότος, τόσο στην περιοχή όσο και ευρύτερα, διανθισμένη με την ακροδεξιά του επιχειρηματολογία.
Εννοείται ότι ένας βιασμός, από όποιον κι αν διαπράττεται, αποτελεί απεχθές γεγονός το οποίο πρέπει να απαντηθεί με τον σκληρότερο τρόπο. Ο βιασμός, ωστόσο, διαπράττεται από άτομα κι όχι από φυλές, υπόκειται σε ατομικές ευθύνες κι όχι συλλογικές στη βάση της καταγωγής ή του χρώματος του δέρματος. Κι έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο άνθρωποι, οι οποίοι προσπερνούν αδιάφορα σχεδόν καθημερινές ειδήσεις για βιασμούς και κακοποιήσεις γυναικών από ντόπια αρσενικά, να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όταν ένας βιασμός διαπράττεται από μετανάστη, να εξοργίζονται δηλαδή επιλεκτικά ανάλογα με την καταγωγή του βιαστή. Αν αυτό δεν είναι ρατσισμός, τότε τι είναι;
Οι παρέες που επιτίθενται με ξύλα, πέτρες και κράνη, αποτελούνται κυρίως από νεολαίους εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας. Σε μία μάλιστα περίπτωση υπήρξε και μαχαίρωμα μεταναστών από 2 νεαρούς έλληνες, τον Γιάννη Μητσόπουλο και τον Χαράλαμπο Χατζηανδρέου. Είναι όμως βέβαιο πως από πίσω βρίσκονται και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (όπως και οι δύο τραμπούκοι τους οποίους διαπομπεύουμε), προφανώς και οργανωμένοι νεοναζί.
Όλες αυτές οι συμμορίες όμως, είτε συνειδητά είτε μέσα σε μια ιδεολογική σύγχυση, επιτελούν έναν ρόλο: το μακρύ χέρι του κράτους. Το ελληνικό κράτος εγκρίνει και συμμετέχει σε όλους τους πόλεμους που κηρύττει ο δυτικός κόσμος σε χώρες της κεντρικής ασίας και της αφρικής. Οι άνθρωποι ξεριζώνονται από όλα αυτά τα μέρη και μεταναστεύουν για να επιβιώσουν. Καθώς η ελλάδα αποτελεί πύλη προς την ευρώπη οι μετανάστες πνίγονται και σκοτώνονται στα σύνορα, φυλακίζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, παγιδεύονται στην ενδοχώρα, και το όνειρο από εφιάλτης γίνεται κόλαση. Το ελληνικό κράτος, με τη βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, διαχειρίζεται τη δυστυχία των μεταναστών με σκοπό να αποτελέσουν τον αποδιοπομαπίο τράγο όλων των δεινών. Ακριβώς σε αυτό το σημείο εμφανίζονται οι συμμορίες των φασιστοειδών για να παίξουν τον ρόλο του πυροκροτητή. Το κράτος και τα αφεντικά που ευθύνονται για την «κρίση» μπορούν ανενόχλητα να συνεχίσουν την λεηλασία των ζωών μας με διάφορα Μνημόνια, τη στιγμή που εμείς θα πολεμάμε τους μετανάστες, τους ανθρώπους-σκιές, θα πολεμάμε τους ίδιους μας τους εαυτούς όπως θα μας καταντήσουν λίγα χρόνια αργότερα.
Πώς μπορεί, όμως, να ξεχαστεί τί είναι η Νίκαια, ο Κορυδαλλός, η Αγία Βαρβάρα; Μήπως δεν ξεκίνησαν ως τεράστιες παραγκουπόλεις εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από τη Μικρά Ασία; Μήπως δεν χτίστηκαν στο μεσοπόλεμο από εκατοντάδες χιλιάδες εσωτερικούς μετανάστες εργάτες αλλά και αντάρτες στο μετεμφυλιακό κράτος; Και σε όλη αυτή την περίοδο, φυσικά, οι γειτονιές αυτές χόρτασαν ρατσισμό και ξενοφοβία από τους χωροφύλακες, τους τραμπούκους παρακρατικούς και τους λίγους προγενέστερους κατοίκους…
Να’ μαστε λοιπόν και πάλι. Με το κράτος να επιτίθεται στην μνήμη και με την αριστερά παραδόπιστη να χάνεται μέσα στην φτηνή της ματαιοδοξία, προσπαθούν να φτιάξουν μια κοινωνία αφελή και υποταγμένη. Θέλουν να καθαρίσουν το παλιό αίμα για να αρχίσει να τρέχει το καινούργιο. Και όταν τρέχει το αίμα κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν είναι μικρασιάτη, τσιγγάνου ή πακιστανού. Η ιστορία, όμως, δεν γράφεται στις οθόνες της τηλεόρασης αλλά στους δρόμους. Οι απαντήσεις μας στη νέα τυραννία και τις συμμορίες της πρέπει να είναι αδυσώπητη. Σε όλα τα επίπεδα. Από τα σύμβολα μέχρι και τις δομές της χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς, με αλληλεγγύη, αμοιβαιότητα, εξεγερσιακή ευαισθησία και αποφασιστικότητα. Είμαστε ακόμη στην αρχή…
Με δεδομένα τα ονόματα και τις διευθύνσεις των δύο φασιστοειδών, διοργανώθηκε συνοικιακή πορεία το πρωί του Σαββάτου 7 Μάη, που ξεκίνησε στις 12 από την πλατεία Ηρώων (Κανάρια) του Άνω Κορυδαλλού και πέρασε μπροστά από το σπίτι του ενός εκ των δύο. Επρόκειτο για μια πορεία διαπόμπευσης του συγκεκριμένου ρατσιστή στη γειτονιά του με σκοπό την αναχαίτιση των άθλιων δραστηριοτήτων του. Κάποια στιγμή ο Σωτηρίου βγήκε στο μπαλκόνι παριστάνοντας στην αρχή τον άσχετο για να ξεδιπλώσει στη συνέχεια τη γελοία θρασυδειλία του. Το μήνυμα το πήρε.
