ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ – ΚΑΡΟΛΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ Ν. 3891/10
Αθήνα 24.12.2010
Συναδέλφισσες–συνάδελφοι
Σφίγγουμε τις γροθιές μας και απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στους δεκάδες εργαζόμενους της Καρόλου, που πήραν την υπόθεση της κατάληψης του κτιρίου στα χέρια τους και με την ενεργητική τους συμμέτοχή έστειλαν πολλαπλά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες. Χαιρετίζουμε επίσης τους συναδέλφους μας από άλλους χώρους εντός και εκτός ΟΣΕ που καθημερινά μας συμπαραστέκονταν και μας έδιναν δύναμη να συνεχίσουμε.
Κανείς, ακόμα και από τους οργανωτές, δεν πίστευε ότι η διάρκεια της κατάληψης των γραφείων της Καρόλου θα ξεπερνούσε τις δύο μέρες. Και όμως σε πείσμα τόσο όλων εκείνων, που στάθηκαν στην ίδια όχθη με την εργοδοσία και άνοιξαν κυριολεκτικά τις πύλες του μεγάρου, για να αρχίσει με νόμιμο τρόπο η εφαρμογή του νόμου όσο και εκείνων, που είτε γιατί δεν ήταν έτοιμοι να δώσουν μια μάχη στο πεδίο της πράξης είτε γιατί παραμένουν προσκολλημένοι στη θεωρία της «ωρίμανσης των υποκειμενικών συνθηκών» καταφέραμε ανανεώνοντας δύο φορές την απόφασή μας να συνεχίσουμε πιο δυνατά των αγώνα μας για μια ολόκληρη βδομάδα.
Μετά την απόφαση της παρασκευής 17.12.2010 για συνέχιση της κατάληψης μέχρι την Δευτέρα 20.12.2010 μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συνέλευσης και την μαζικοποίηση του αγώνα μέσω της αυξημένης συμμετοχής των συναδέλφων άρχισε να στήνεται το σκηνικό δίωξης και υπονόμευσης του αγώνα μας. Οι εργοδοτικοί παπαγάλοι πλήθυναν ξαφνικά και επαναλάμβαναν ασταμάτητα τις ποινικές συνέπειες που θα υποστούν όσοι συμμετέχουν στην κατάληψη, ενώ το «επίσημο, το οργανωμένο, το νόμιμο» ή όπως αλλιώς θέλει να λέγεται συνδικαλιστικό κίνημα άφησε τα μισόλογα και το απόγευμα της Παρασκευής τάχθηκε κατά της κατάληψης με την αθλία κατασταλτική ανακοίνωση του προεδρείου της ΠΟΣ, προς τους εμβρόντητους καταληψίες σιδηροδρομικούς «ότι για την ΠΟΣ δεν υφίσταται κατάληψη». Και όλα αυτά ενώ νωρίτερα κατά τη συγκέντρωση της ΠΟΣ στο ισόγειο του κτιρίου της Καρόλου, συνάδελφοι από άλλους εργασιακούς χώρους (εργοστάσια, μηχανοστάσια κλπ) πίεζαν το Προεδρείο της ΠΟΣ να λάβει θέση για ξεκίνημα καταλήψεων στους δικούς τους χώρους.
Η ιστορική μας απόφαση να σπάσουμε τα συρματοπλέγματα με τα οποία κάποιοι στο παρελθόν έφραζαν ερήμην των εργαζομένων τις πύλες εισόδου του κτιρίου βγάζοντας «λόγους δεκάρικους» στις καταλήψεις της μισής μέρας και να αποφασίζουμε χωρίς φράχτες μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ανοιχτών συνελεύσεων τις μορφές και το περιεχόμενο του αγώνα μας θεωρήθηκε πράξη εχθρική προς την «καθεστηκυία τάξη» για αυτό και πολεμήθηκε λυσσαλέα.
Με τον αγώνα μας δεν ανησύχησαν μόνο οι κέρβεροι εκπρόσωποι των συμφερόντων μας οι «επίσημοι συνδικαλιστές μας», οι όποιοι έστησαν το σκηνικό διάλυσης της συνέλευσης της Δευτέρας μαζί με τους δήθεν αγανακτισμένους σιδηροδρομικούς, αλλά και η εργοδοσία, η οποία έσπευσε να συνεδριάσει και να πάρει αποφάσεις υλοποίησης του νόμου εκτός γραφείων ΟΣΕ και συνεχίζει τώρα τον αντεργατικό της κατήφορο με διώξεις συναδέλφων που συμμετείχαν στην κατάληψη.
Η προοπτική να ξεπεράσουν οι αγώνες των εργαζομένων το ακίνδυνο καλούπι των απλών καταγγελιών και διαμαρτυριών και να αποκτήσουν στην πράξη ανατρεπτικό περιεχόμενο δράσης έχει γίνει καθημερινός εφιάλτης των υποστηρικτών του μνημονίου και του συστήματος, οι οποίοι δηλώνουν απερίφραστα ότι δεν θα διστάσουν να πάρουν σύντομα κατασταλτικά μέτρα αν δεν κοπάσουν οι κοινωνικές αντιδράσεις.
Απέναντι στον αντιδραστικό αντεργατικό οδοστρωτήρα κατεδάφισης των πάντων δώσαμε μέσα από πρωτόγνωρες διαδικασίες την πρώτη μας μάχη και πετύχαμε μια πρώτη νίκη.
Δεν υποκύψαμε στις πιέσεις που σε βάρος μας ασκήθηκαν, ούτε κρυφτήκαμε πίσω από μια κάλπη για να εκφράσουμε τη θέλησή μας. Με τη δήλωσή μας ότι τούτος ο αγώνας δεν συμβιβάζεται με την κάλπη αρνηθήκαμε το στήσιμό της και προχωρήσαμε σε ανοιχτή ψηφοφορία.
Το αρνητικό αποτέλεσμα δεν μας απογοητεύει, αντίθετα ενισχύει τη βούληση μας για να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση. Η επιβεβαίωση άλλωστε των εκτιμήσεων μας περί επισφαλών και ανύπαρκτων κενών θέσεων μας δίνουν τη δύναμη να βαδίσουμε αταλάντευτα στο δρόμο που συλλογικά χαράξαμε.
Κανείς, ακόμα και από τους οργανωτές, δεν πίστευε ότι η διάρκεια της κατάληψης των γραφείων της Καρόλου θα ξεπερνούσε τις δύο μέρες. Και όμως σε πείσμα τόσο όλων εκείνων, που στάθηκαν στην ίδια όχθη με την εργοδοσία και άνοιξαν κυριολεκτικά τις πύλες του μεγάρου, για να αρχίσει με νόμιμο τρόπο η εφαρμογή του νόμου όσο και εκείνων, που είτε γιατί δεν ήταν έτοιμοι να δώσουν μια μάχη στο πεδίο της πράξης είτε γιατί παραμένουν προσκολλημένοι στη θεωρία της «ωρίμανσης των υποκειμενικών συνθηκών» καταφέραμε ανανεώνοντας δύο φορές την απόφασή μας να συνεχίσουμε πιο δυνατά των αγώνα μας για μια ολόκληρη βδομάδα.
Μετά την απόφαση της παρασκευής 17.12.2010 για συνέχιση της κατάληψης μέχρι την Δευτέρα 20.12.2010 μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συνέλευσης και την μαζικοποίηση του αγώνα μέσω της αυξημένης συμμετοχής των συναδέλφων άρχισε να στήνεται το σκηνικό δίωξης και υπονόμευσης του αγώνα μας. Οι εργοδοτικοί παπαγάλοι πλήθυναν ξαφνικά και επαναλάμβαναν ασταμάτητα τις ποινικές συνέπειες που θα υποστούν όσοι συμμετέχουν στην κατάληψη, ενώ το «επίσημο, το οργανωμένο, το νόμιμο» ή όπως αλλιώς θέλει να λέγεται συνδικαλιστικό κίνημα άφησε τα μισόλογα και το απόγευμα της Παρασκευής τάχθηκε κατά της κατάληψης με την αθλία κατασταλτική ανακοίνωση του προεδρείου της ΠΟΣ, προς τους εμβρόντητους καταληψίες σιδηροδρομικούς «ότι για την ΠΟΣ δεν υφίσταται κατάληψη». Και όλα αυτά ενώ νωρίτερα κατά τη συγκέντρωση της ΠΟΣ στο ισόγειο του κτιρίου της Καρόλου, συνάδελφοι από άλλους εργασιακούς χώρους (εργοστάσια, μηχανοστάσια κλπ) πίεζαν το Προεδρείο της ΠΟΣ να λάβει θέση για ξεκίνημα καταλήψεων στους δικούς τους χώρους.
Η ιστορική μας απόφαση να σπάσουμε τα συρματοπλέγματα με τα οποία κάποιοι στο παρελθόν έφραζαν ερήμην των εργαζομένων τις πύλες εισόδου του κτιρίου βγάζοντας «λόγους δεκάρικους» στις καταλήψεις της μισής μέρας και να αποφασίζουμε χωρίς φράχτες μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ανοιχτών συνελεύσεων τις μορφές και το περιεχόμενο του αγώνα μας θεωρήθηκε πράξη εχθρική προς την «καθεστηκυία τάξη» για αυτό και πολεμήθηκε λυσσαλέα.
Με τον αγώνα μας δεν ανησύχησαν μόνο οι κέρβεροι εκπρόσωποι των συμφερόντων μας οι «επίσημοι συνδικαλιστές μας», οι όποιοι έστησαν το σκηνικό διάλυσης της συνέλευσης της Δευτέρας μαζί με τους δήθεν αγανακτισμένους σιδηροδρομικούς, αλλά και η εργοδοσία, η οποία έσπευσε να συνεδριάσει και να πάρει αποφάσεις υλοποίησης του νόμου εκτός γραφείων ΟΣΕ και συνεχίζει τώρα τον αντεργατικό της κατήφορο με διώξεις συναδέλφων που συμμετείχαν στην κατάληψη.
Η προοπτική να ξεπεράσουν οι αγώνες των εργαζομένων το ακίνδυνο καλούπι των απλών καταγγελιών και διαμαρτυριών και να αποκτήσουν στην πράξη ανατρεπτικό περιεχόμενο δράσης έχει γίνει καθημερινός εφιάλτης των υποστηρικτών του μνημονίου και του συστήματος, οι οποίοι δηλώνουν απερίφραστα ότι δεν θα διστάσουν να πάρουν σύντομα κατασταλτικά μέτρα αν δεν κοπάσουν οι κοινωνικές αντιδράσεις.
Απέναντι στον αντιδραστικό αντεργατικό οδοστρωτήρα κατεδάφισης των πάντων δώσαμε μέσα από πρωτόγνωρες διαδικασίες την πρώτη μας μάχη και πετύχαμε μια πρώτη νίκη.
Δεν υποκύψαμε στις πιέσεις που σε βάρος μας ασκήθηκαν, ούτε κρυφτήκαμε πίσω από μια κάλπη για να εκφράσουμε τη θέλησή μας. Με τη δήλωσή μας ότι τούτος ο αγώνας δεν συμβιβάζεται με την κάλπη αρνηθήκαμε το στήσιμό της και προχωρήσαμε σε ανοιχτή ψηφοφορία.
Το αρνητικό αποτέλεσμα δεν μας απογοητεύει, αντίθετα ενισχύει τη βούληση μας για να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη ένταση. Η επιβεβαίωση άλλωστε των εκτιμήσεων μας περί επισφαλών και ανύπαρκτων κενών θέσεων μας δίνουν τη δύναμη να βαδίσουμε αταλάντευτα στο δρόμο που συλλογικά χαράξαμε.
Όλοι τη Δευτέρα 27.12.2010 ώρα 12 στη νέα γενική μας συνέλευση στον 9ο όροφο, για να εκτιμήσουμε τις εξελίξεις και να πάρουμε αποφάσεις στις νέες συνθήκες.
Καλές Γιορτές.
Με συναδελφικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
* Μας το έστειλε εργαζόμενος στον ΟΣΕ στο mail μας και το δημοσιεύουμε.