Στις 9/7 η κυρία Χρυσούλα Δημητριάδου, ανακρίτρια του Ε’ ανακριτικού τμήματος του Πρωτοδικείου Πειραιώς, μετά από 7 μήνες μας έκανε την τιμή να μας απαντήσει στην αίτηση άρσης των περιοριστικών όρων που της είχαμε καταθέσει μετά την αστυνομική εισβολή στο στέκι μας στις 5/12/2009, τις διώξεις σε βαθμό κακουργήματος (για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατοχή-παρασκευή εκρηκτικών υλών και οπλοφορία) και την ανακριτική διαδικασία που ακολούθησαν. Δεδομένου ότι τα πάντα στη δικογραφία μας έχουν παγώσει (δεν έχει προχωρήσει ούτε μια ανακριτική πράξη από τον Δεκέμβρη) εκτιμούμε ότι είτε η ανακρίτρια γνωρίζοντας πως η υπόθεση δεν έχει ζουμί την έχει πρακτικά εγκαταλείψει είτε έχει άνωθεν εντολές για βραδυπορία μια και το μεγαλύτερο κέρδος του κράτους από όλο αυτό το φιάσκο είναι να μας κρατήσει όσο περισσότερα χρόνια γίνεται σε ομηρία μέσω των περιοριστικών όρων, αφού στο δικαστήριο (όταν μετά από χρόνια προσδιοριστεί) είναι βέβαιο ότι το κατηγορητήριο θα καταρρεύσει.
Η αίτησή μας αφορούσε στην άρση των περιοριστικών όρων που επιβλήθηκαν σε 13 από τους 22 διωκόμενους συνολικά. Στους υπόλοιπους 8, εξαρχής, δεν επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι ενώ σε μια συντρόφισσα από την Ισπανία επιβλήθηκε μόνο χρηματική εγγύηση 5.000 ευρώ, η οποία καταβλήθηκε άμεσα. Από τους 13 τώρα (που τους επιβλήθηκε παρουσία στο ΑΤ της περιοχής τους την 1η και 16η κάθε μήνα και απαγόρευση εξόδου από την χώρα) στους 10 είχαν επιβληθεί και χρηματικές εγγυήσεις: σε έναν σύντροφο 15.000, σε δυο 5.000 και στους υπόλοιπους 7 από 3.000 ευρώ (αρχικό σύνολο εγγυήσεων: 51.000 ευρώ).
Με μια απίθανη τηλεγραφική διάταξη (που είχε μέχρι και ασυνταξίες σε ορισμένα σημεία), χωρίς κανένα πολιτικό ή νομικό σκεπτικό, η απάντηση εισαγγελέα-ανακρίτριας στην αίτηση μας ήταν: α) διατήρηση για όλους και όλες της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα, β) αφαίρεση της παρουσίας στο αστυνομικό τμήμα για τις κοπέλες και διατήρησή της για τα αγόρια, γ) μείωση των χρηματικών εγγυήσεων: για τον σύντροφο που είχε 15.000 στα 5.000, για τους δύο που είχαν 5.000 ευρώ στα 3.000, για τους 6 που είχαν 3.000 σε 2.000, ενώ για έναν σύντροφο που καταβάλαμε εγγύηση 3.000 ευρώ μέσα στον Δεκέμβρη, λόγω αργοπορίας στην προθεσμία κατάθεσης αίτησης, διατήρησε το ίδιο ποσό (τελικό συνολικό ποσό εγγυήσεων: 31.000 ευρώ). Περίοδος εκπτώσεων βλέπετε…
Από την πλευρά μας, βέβαια, δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχτούμε την ομηρία μας και μάλιστα την πολυετή συνέχισή της όπως προδιαγράφεται. Για το λόγο αυτό από Σεπτέμβρη θα επανέλθουμε, εντείνοντας την πολιτική και νομική πίεση για να φύγουν οι περιοριστικοί όροι, τόσο η απαγόρευση εξόδου από την χώρα όσο και η παρουσία στο αστυνομικό τμήμα για όλους και όλες ανεξαιρέτως (τα χρήματα των εγγυήσεων είμαστε υποχρεωμένοι να τα καταβάλουμε δεσμευτικά εντός 10ημερου χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να προσβάλουμε ή να αναβάλουμε την καταβολή τους).
Σχετικά τώρα με ένα πλήρες πολιτικό σκεπτικό γύρω από την υπόθεση και πως εξελίσσεται, τις συγκεκριμένες κινήσεις πολιτικής και νομικής πίεσης που θα ακολουθήσουν, μια σαφή τοποθέτηση γύρω από τον αδιανόητο διαχωρισμό μας στη βάση των έμφυλων διακρίσεων (που ακόμα και ως θετική διάκριση με «ευεργετικό αποτέλεσμα» υποβιβάζει και υποτιμά τις συντρόφισσες) και μια συγκεκριμένη πρόταση για τη διαχείριση των επιπλέον χρημάτων που έχουν συγκεντρωθεί (πέρα από τα ποσά των εγγυήσεων), πιστεύουμε ότι θα είμαστε έτοιμοι να τοποθετηθούμε επαρκώς μέσα στον Σεπτέμβρη.
Την αλληλεγγύη μας στους 170 μετανάστες απεργούς πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σάμου που αντιδρούν στην επαπειλούμενη απέλασή τους, στους απεργούς πείνας ασθενείς κρατούμενους στο «Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού – Αγ. Παύλος» που καταγγέλλουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και αντιμετώπισής τους, στους 200 απεργούς πείνας κρατούμενους των φυλακών Τρικάλων που ζητούν να εγκρίνονται οι αιτήσεις για άδεια (οι οποίες απορρίπτονται σε ποσοστό 97%), να εγκρίνονται οι υφ’ όρων απολύσεις και να απομακρυνθεί ο κοινωνικός λειτουργός από τη φυλακή γιατί εργάζεται για λογαριασμό της καταστολής. Την αλληλεγγύη μας στον Σίμο Σεϊσίδη που αντιμετωπίζει την κρατική εκδικητικότητα με σκόπιμη κωλυσιεργία των ιατρικών επισκέψεων και διαδικασιών για την τοποθέτηση τεχνητού μέλους στο ακρωτηριασμένο του πόδι και στον απεργό πείνας Νίκο Μαζιώτη που απαιτεί να μεταβεί στο νοσοκομείο που θα γεννήσει η συντρόφισσα του για να δει την ίδια και το παιδί όπως και να του επιτραπεί να τους επισκέπτεται εκείνος το πρώτο διάστημα μετά τον τοκετό στη γυναικεία πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Και βέβαια, τις καλύτερες ευχές μας στη συντρόφισσα Πόλα (Παναγιώτα Ρούπα) για τη γέννα της μέσα στις επόμενες μέρες.
Λευτεριά στους φυλακισμένους αγωνιστές, καταστροφή κάθε φυλακής και χώρου εγκλεισμού.
