Ο κόσμος λιγοστός (γύρω στις 15 χιλιάδες) σε σχέση με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Μνημειώδης ήταν, ωστόσο, η μαχητικότητα των ανένταχτων διαδηλωτών, των σωματείων βάσης, των ανοιχτών λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς και των αναρχικών, από την αρχή ήδη της διαδήλωσης, οπότε διμοιρίες των ΜΑΤ τοποθετήθηκαν ασφυκτικά στα πλάγια της πορείας στο μήκος που καταλάμβαναν τα συγκεκριμένα μπλοκ.
Οι τοίχοι τραπεζών, κρατικών κτιρίων και πολυκαταστημάτων για άλλη μια φορά ομόρφυναν από πολυποίκιλα συνθήματα.
15-20 βλαμμένοι φασίστες, που είχαν στηθεί με πανό και ελληνικές σημαίες έξω από τη Μεγάλη Βρετάνια, μέτρησαν σφαλιάρες, κλωτσιές και όλα τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος μέχρι την κάτω της πλευρά, όπου και κρύφτηκαν πίσω από τα ΜΑΤ.
2 διμοιρίες στην πάνω πλευρά της πλατείας Συντάγματος έφαγαν κλωτσοπατινάδα που θα την θυμούνται καιρό ενώ όσες βρίσκονταν στην Πανεπιστημίου φιλοδωρήθηκαν κατ’ επανάληψη με βροχή από πέτρες όπως και μια ομάδα ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ.
Από τις γνωστές αστυνομικές εφορμήσεις (με δακρυγόνα, γκλοπς, μηχανές, ανοιγμένα κεφάλια κλπ, που αυτή τη φορά συνεχίστηκαν μέχρι τον υπόγειο σταθμό ΗΣΑΠ-ΜΕΤΡΟ της Ομόνοιας), 13 διαδηλωτές προσήχθησαν και σε 6 αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος.
Επόμενο ραντεβού προφανώς μέσα στις επόμενες μέρες όταν θα κατατεθεί προς ψήφιση το νέο αντι-κοινωνικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, τη μείωση του βασικού μισθού, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την αύξηση του ορίου μαζικών απολύσεων και τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης. Με περισσότερο κόσμο στο δρόμο, περισσότερο συλλογικό πνεύμα, περισσότερη μαχητικότητα.