…σε ασήμαντες αφορμές και κυριαρχικά πρότυπα, γίνεται επικοινωνία.
για τον φίλο που μας έστειλε το παρακάτω ποίημα
“ΞΕΚΙΝΑΣ
ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΑΝΤΙΚΡΥ ΜΙΑ ΛΑΜΨΗ… ΚΑΤΙ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ… ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ…
ΠΡΟΧΩΡΑΣ
Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ,
ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ…
ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΑΝΕΝΑ, ΑΙΣΘΗΜΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ – ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ, ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ…
ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΠΛΑΙ ΣΟΥ
ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΦΩΝΗ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑ.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.
ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ…”
