Την προηγούμενη χρονιά στη Λευκίμμη Κέρκυρας ξεδιπλώθηκε ένας πολύμηνος ακηδεμόνευτος και συγκρουσιακός αγώνας των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ δίπλα στο χωριό τους και στην αστυνομική κατοχή του τόπου τους (σταθερή και προκλητική παρουσία διμοιριών των ΜΑΤ στο χωριό και στο χώρο των έργων μέχρι και σήμερα). Αντίστοιχα τόσο στην Αθήνα όσο και πανελλαδικά πραγματοποιήθηκαν μια σειρά κινήσεων αλληλεγγύης.
Από την αρχή του έτους η κατάσταση έχει ουσιαστικά “παγώσει” με επιφυλακή όλων των πλευρών για κάθε νέα εξέλιξη. Ο ΧΥΤΑ, παρότι ολοκληρώθηκε, δεν έχει λειτουργήσει λόγω της δυναμικής του αγώνα, δικαστικών προσφυγών καθώς και της «απουσίας» βασικών εγγράφων από τον φάκελο έγκρισης της λειτουργίας του από την ΕΕ (όπως η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων κλπ).
Ο αγώνας, λοιπόν, έθεσε (προς το παρόν τουλάχιστον) σε αναστολή τον καταστροφικό για το χωριό σχεδιασμό των κεντρικών και τοπικών εξουσιών, όχι όμως αναίμακτα. Η Μαρία Κουλούρη έπεσε νεκρή από μηχανάκι νεαρού Λευκιμμιώτη μετά από συγκρούσεις κατοίκων και ΜΑΤ, στις 29/5/08, ενώ ο νεαρός επιχειρούσε να ξεφύγει από διμοιρία των ΜΑΤ που τον είχε περικυκλώσει και τον χτυπούσε αλύπητα όταν πήγε να πάρει το μηχανάκι του. Επίσης, κατά τη διάρκεια των διαρκών συγκρούσεων πάνω από 60 άνθρωποι συνελλήφθησαν και τους αποδόθηκαν βαριές κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος. Όλες οι δίκες αναβλήθηκαν σε πρώτο χρόνο σε μια καθεστωτική κίνηση αποφόρτισης του κλίματος και σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης καθεστώτος ομηρίας τόσο για τους συλληφθέντες όσο και για όλο το χωριό. Την επόμενη Πέμπτη 12 Νοέμβρη, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη δίκη με 4 κατηγορούμενους να παραπέμπονται όπως και όλοι οι υπόλοιποι με γελοία κατηγορητήρια.
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι, είναι δίκαιοι. Κάτω τα χέρια από τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Λευκίμμης.
* Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον αγώνα στη Λευκίμμη μπορείτε να δείτε το video “Λευκίμμη: Το χρονικό ενός τοπικού Αγώνα” που υπάρχει στο blog μας και να διαβάσετε σχετικό κείμενο πατώντας εδώ.