(το κείμενο αυτό υπήρχε και στην προβολή βίντεο για την ιστορία των καταλήψεων που έγινε στο ΡΕΣΑΛΤΟ την Παρασκευή 24/4 παρουσία 45 περίπου ανθρώπων όπως και στη συναυλία στο Θησείο στις 25/4)
ο δεκέμβρης δεν τελείωσε τον δεκέμβρη
απρίλης 2009
6 Δεκέμβρη 2008 και η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα στα Εξάρχεια πυροδοτεί το ξέσπασμα μιας πρωτόγνωρης σε ένταση και διάρκεια κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης απ’ άκρη σ’ άκρη στην επικράτεια. Οι νεολαίοι, οι εκμεταλλευόμενοι, οι αποκλεισμένοι, οι μετανάστες, οι αμετανόητοι αιρετικοί και διασαλευτές της Τάξης… απέναντι στους γδάρτες ονείρων, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, τους μπάτσους, τους δικαστές, τους εισαγγελείς, τους δεσμοφύλακες, τους έμμισθους κονδυλοφόρους, τους κομματικούς και τηλεοπτικούς προασπιστές του συστήματος. Πορείες κεντρικές και συνοικιακές. Καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, σχολείων, δημαρχείων και άλλων δημοτικών κτιρίων. Συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και υπουργεία. Καταστροφές και απαλλοτριώσεις πολυεθνικών αλυσίδων και πολυκαταστημάτων. Καταλήψεις ραδιοσταθμών για αντιπληροφόρηση. Σαμποτάζ ακυρωτικών μηχανημάτων και καμερών παρακολούθησης σε σταθμούς ΜΕΤΡΟ και ΗΣΑΠ για ελεύθερη μετακίνηση. Συντροφικότητα. Καταλήψεις ελληνικών πρεσβειών, πορείες, συγκρούσεις και επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους στις περισσότερες πόλεις ανά την υφήλιο σε ένδειξη αλληλεγγύης.
Και μπορεί το δεκεμβριανό κύμα κοινωνικής οργής και ανταρσίας να ξέσπασε και να ξαναμαζεύτηκε (όπως κάθε κύμα εξάλλου) αλλά τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά και οι λακέδες τους έχουν κάθε λόγο να φοβούνται ότι μπορεί να επανέλθει (όπως συνηθίζουν τα κύματα) και μάλιστα ισχυρότερο. Γι’ αυτό έχουν εξαπολύσει σφοδρό ιδεολογικό πόλεμο (τον πόλεμο της «κουκούλας») μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ, τις στήλες των εφημερίδων, τα δελτία ειδήσεων, τα υπουργικά και πρωθυπουργικά διαγγέλματα. Γι’ αυτό ανακοινώνουν νέα κατασταλτικά μέτρα και γεμίζουν τους δρόμους με κάθε είδους μπάτσους. Γι’ αυτό ουρλιάζουν καθημερινά για την «έκρηξη της εγκληματικότητας» επιδιώκοντας την επανανομιμοποίηση του κράτους και των σωμάτων ασφαλείας στα μάτια της κοινωνίας, επιδιώκοντας την επιστροφή στο «αίτημα για ασφάλεια» και «περισσότερη αστυνόμευση».
Η περίφημη «δημοκρατική συμμετοχικότητα» και το πολυδιαφημισμένο «όνειρο» της «καταναλωτικής ευδαιμονίας» καταρρέουν μέσα στην παγκόσμια δομική κρίση του συστήματος. Κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά συνάμα βαθύτατα πολιτική, θεσμική, ιδεολογική. Κρίση νομιμοποίησης του καθεστώτος στους υπηκόους του. Ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον τίποτα να εγγυηθεί ή να υποσχεθεί πέρα από περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, διανοητική), φοβικά σύνδρομα και καταστολή. Γι’ αυτό και γενικεύει την επίθεσή του στους «από κάτω». Γι’ αυτό και θωρακίζει το «κράτος ασφάλειας». Οι στυλοβάτες και οι εφεδρείες του αποδεικνύονται και αυτές λειψές: κόμματα, ΜΜΕ, εργατοπατέρες.
Την ίδια στιγμή, ο κόσμος της εξέγερσης πολλαπλασιάζει τα εγχειρήματα του και διευρύνει τα μέτωπα αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Από το πολύμορφο και δυναμικό πανελλαδικό κίνημα αλληλεγγύης στη μαχόμενη γυναίκα-μετανάστρια-εργάτρια στην καθαριότητα των σταθμών του ΗΣΑΠ Κωνσταντίνα Κούνεβα, που δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο και στο στόμα από μπράβους των αφεντικών της (τής εργολαβικής εταιρείας καθαρισμών και υπενοικίασης εργαζομένων ΟΙΚΟΜΕΤ του μεγαλοστελέχους του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά Νικήτα Οικονομάκη) μέχρι τις εκδηλώσεις, τις συναυλίες, τις παρεμβάσεις και τις πορείες αλληλεγγύης στους διωκόμενους και προφυλακισμένους της εξέγερσης. Από τη σύγκρουση κατοίκων της Κυψέλης με τις «μπουλντόζες της ανάπλασης» (και τις διμοιρίες φύλαξής τους) του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη (και των μεγαλοεργολάβων που εξυπηρετεί) μετά την κοπή 40 αιωνόβιων δέντρων για τη μετατροπή του πάρκου στη συμβολή Κύπρου και Πατησίων σε υπόγειο πάρκινγκ (το πάρκο έκτοτε έχει καταληφθεί και περιφρουρείται από τους κατοίκους, οι οποίοι προχώρησαν σε δεντροφύτευση και σειρά εκδηλώσεων) μέχρι την κατάληψη του πρώην πάρκινγκ στις οδούς Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια από τους κατοίκους και την μετατροπή του σε αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο με σπάσιμο του μπετόν, δεντροφύτευση, δημιουργία παιδικής χαράς, καθημερινή συντροφιά και εκδηλώσεις. Από τις κινήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, που συγκεντρώνονται κάθε Παρασκευή στην Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών και χώρο κράτησης μεταναστών «χωρίς χαρτιά» της Πέτρου Ράλλη για κατάθεση αίτησης ασύλου, βιώνοντας την εξαπάτηση, τον εξευτελισμό και την αστυνομική βαρβαρότητα (3 νεκροί και πολλοί τραυματισμένοι το τελευταίο εξάμηνο από την εβδομαδιαία αστυνομική «περιποίηση») μέχρι τις δράσεις αντιπληροφόρησης και αντεκδίκησης για την κρατική δολοφονία της αγωνίστριας κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη κατά την πρόσφατη πειθαρχική-εκδικητική μεταγωγή της από τις φυλακές της Θήβας στη Νεάπολη Κρήτης (η Κατερίνα πρωτοστατούσε στον αγώνα των γυναικών κρατουμένων ενάντια στους ταπεινωτικούς κολπικούς ελέγχους και τις άθλιες συνθήκες κράτησης). Από τις μεταδεκεμβριανές τοπικές συνελεύσεις σε μια σειρά περιοχών (Αγ. Δημήτριος, Χαλάνδρι, Νέα Σμύρνη, Περιστέρι, Νέα Φιλαδέλφεια, Πετράλωνα-Κουκάκι, Κερατσίνι-Πέραμα-Σαλαμίνα-Νίκαια-Αιγάλεω) και τις καταλήψεις κτιρίων στη Νέα Σμύρνη, τη Νέα Φιλαδέλφεια και τα Πετράλωνα από τις αντίστοιχες συνελεύσεις μέχρι τη νέα κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά που ήρθε να κοσμήσει το κέντρο της Αθήνας.
4 μήνες μετά, οι εξουσιαστές με μια αντι-εξεγερτική εκστρατεία επιχειρούν να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος. Με τη συνεχιζόμενη ομηρία δεκάδων συλληφθέντων του Δεκέμβρη στα κελιά της Δημοκρατίας. Με την προωθούμενη ποινικοποίηση αντικρατικών-αντιμπατσικών συνθημάτων («περιύβριση αρχής») και της «κάλυψης προσώπου». Με τη μεθόδευση για κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου και τις απειλές κατά των αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων στεκιών μέσα στα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα. Με τη δρομολόγηση της επανενεργοποίησης των καμερών παρακολούθησης στους δρόμους. Με τη σύσταση και νέων κρατικών συμμοριών (όπως οι μηχανοκίνητες κατασταλτικές ομάδες «ταχείας επέμβασης» Δέλτα). Με τις προσπάθειες φίμωσης κινηματικών διαδικτυακών ιστότοπων αντιπληροφόρησης όπως το athens indymedia ή το indy.gr με το πρόσχημα ότι «αποτελούν πεδία συντονισμού των κουκουλοφόρων και οργάνωσης έκνομων ενεργειών». Και τέλος με τη στοχοποίηση των αυτοοργανωμένων κατειλημμένων χώρων αγώνα από ασφαλίτικης προέλευσης δημοσιεύματα στον τύπο και από την παραγγελία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά προς τους κατά τόπους εισαγγελείς πρωτοδικών της χώρας «να διερευνηθεί αν τελούν υπό κατάληψη δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια και να δρομολογηθεί η αποβολή των καταληψιών από αυτά» όπως και «να διερευνηθεί εάν στα υπό κατάληψη κτίρια διαπράττονται και άλλα ποινικά αδικήματα, όπως κατοχή όπλων και ναρκωτικών»(!!!). Παραγγελία που στην ουσία υποδεικνύει αστυνομικές εισβολές και βίαιες εκκενώσεις.
Όμως, η κρατική τρομοκρατία που εξαπολύουν δεν είναι παρά η έκφραση του φόβου τους. Δεν πρόκειται να το βουλώσουμε για τα αυτονόητα: μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τα μέσα αυτοπροστασίας μας μένοντας έκθετοι στα δακρυγόνα τους και τις κάμερες παρακολούθησης τους: είμαστε όλοι κουκουλοφόροι. Δεν πρόκειται να παζαρέψουμε τον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου: το άσυλο ανήκει στην κοινωνία και όχι στους πρυτάνεις και την αστυνομία. Και σίγουρα δεν πρόκειται να μείνουμε άπραγοι/-ες στην απόπειρα εκκένωσης οποιασδήποτε κατάληψης: κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις. Έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να κατακτήσουμε…
ας επιβεβαιώσουμε τους χειρότερους φόβους τους
συναυλία Σάββατο 25/4, 8:00μμ, Ηλ. Σταθμός Θησείου
πορεία Τρίτη 28/4, 6:00μμ, Πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής, Εξάρχεια
ενάντια στη στοχοποίηση των καταλήψεων
και τα νέα κατασταλτικά μέτρα