Κι όμως! αυτή την τρομερή πατέντα δεν την βρήκαμε μέσα σε κάποιο γιαπωνέζικο site αλλά τους είδαμε στον Πειραιά.
Ο δήμος του Πειραιά αποφάσισε, αγόρασε και εγκατέστησε πιλοτικά τρεις τέτοιους “κάδους”, στα Καμίνια, τη Φρεαττύδα και το Πασαλιμάνι.
Το σημαντικό αυτής της ιστορίας δεν είναι ότι ο δήμος δεν τήρησε τις “νόμιμες” διαδικασίες, ούτε ότι η αγορά των δέκα ρομποτό-φοινικό-“κάδων” στοίχισε 950.000 ευρώ. Καταστάσεις, δηλαδή, που συμβαίνουν κάθε μέρα, σε κάθε έργο και απόφαση, από κάθε τοπικό ή κεντρικό αρχοντίσκο.
Το σημαντικό είναι ότι αυτή η πατέντα, καταρχήν, δεν είναι κάδος ανακύκλωσης όπως διαφημίζεται αλλά κάδος συμπύκνωσης των απορριμμάτων. Τι σημαίνει αυτό; Μα, ότι οι τοπικοί άρχοντες της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά προωθούν, την λογική τους περί καύσης σκουπιδιών -καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι έχει υπάρξει τέτοια πρόταση από το δήμο Πειραιά, μαζί με τη συμφωνία και κάποιων άλλων τοπικών δημάρχων για κατασκευή ιδιωτικού εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στο Σχιστό (!).
Κατά πόσο η καύση απορριμμάτων είναι “οικολογική” και πόσο επιβαρυμένο είναι ήδη από μόλυνση το Σχιστό, ας μείνει ασχολίαστο…
Το άλλο δε, σπουδαίο σημείο αυτής της τρομερής πατέντας είναι ότι ενώ πετάμε τα σκουπίδια μας βιντεοσκοπούμαστε ταυτόχρονα -μιας και οι φοινικό-κάδοι έχουν κάμερες. Διαβάσαμε επίσης, πως τα βιντεοσκοπημένα αρχεία θα αποστέλλονται για τη “διαχείρισή” τους στην έδρα της εταιρείας στη Λάρισα. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η ίδια η εταιρεία! Το όνομά της, Soukos Robots S.A, που παρεμπιπτόντως, εκτός των “οικολογικών” της ανησυχιών και εφευρέσεων, κυρίως, συνεργάζεται με το αμερικάνικο πεντάγωνο και προμηθεύει τον αμερικάνικο στρατό με αμυντικά συστήματα…
[τις πληροφορίες τις διαβάσαμε στον ιστότοπο portent.gr]
