Κυριακή 22/2 κι οι Βασίλης Παλαιοκώστας και Αλκέτ Ριζάι δραπετεύουν για δεύτερη φορά από τις φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο.
Τις επομένες μέρες στα τηλεοπτικά παράθυρα ξεδιπλώνεται ένα όργιο “αναζήτησης των υπαίτιων της απόδρασης” με κομβικό ερώτημα: γιατί δεν πυροβόλησε κάποιος από την οπλισμένη φρουρά της φυλακής ή τους μπάτσους το ελικόπτερο; Βέβαια, το ελικόπτερο δέχτηκε σωρεία πυρών και από τύχη δεν κατέπεσε. Από την άλλη, όσοι αντεπιχειρηματολόγησαν εξάντλησαν την ευαισθησία τους στις κατοικίες, στα γυμναστήρια και στα σχολεία που υπάρχουν τριγύρω με την υπόδειξη ότι κατάρριψη του ελικοπτέρου θα μπορούσε να μεταφραστεί σε θάνατο ή τραυματισμό κατοίκων. Σε κανέναν δεν περίσσεψε μια κουβέντα για το ότι είναι αδιανόητο να πυροβολήσει κάποιος έναν δραπέτη και μάλιστα άοπλο, μόνο και μόνο επειδή προσπαθεί να επανακτήσει ό,τι πιο ιερό στον κόσμο: την ελευθερία του.
Πέμπτη 26/2 και για να ολοκληρωθεί το σκηνικό ο Δήμος Κορυδαλλού σε συνεργασία με τους διευθυντές των σχολείων της περιοχής και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων πραγματοποιούν συγκέντρωση (κατεβάζοντας υποχρεωτικά και τους μαθητές) συμβολικής περιμετρικής περικύκλωσης των φυλακών Κορυδαλλού με σκοπό την μετακίνηση τους εκτός Αθηνών (για να μπορούν, δηλαδή, τα όπλα να εκπυρσοκροτούν άνετα σε περιπτώσεις αποδράσεων χωρίς να “κινδυνεύουν” κάτοικοι;)
Η ιστορία της φυλακής (και του εγκλεισμού γενικότερα) περιορίζεται στους τελευταίους 3 αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας. Ενώ το “έγκλημα” -που υποτίθεται ότι τη γέννησε- δεν είναι παρά παράγωγο του κοινωνικού διαχωρισμού σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους καθώς και της ταξικής διαίρεσης και ανισότητας που επιβλήθηκαν από την ίδια την κρατική-καπιταλιστική οργάνωση των κοινωνιών. Η φυλακή δεν είναι τίποτε άλλο από θεσμός διασφάλισης της εξουσιαστικής-εκμεταλλευτικής κοινωνικής οργάνωσης για την τιμωρία όσων παραβαίνουν τα θέσφατά της και τον εκβιασμό της υποταγής των υπολοίπων με την απειλή του εγκλεισμού. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κορυφή της πυραμίδας των καθημερινών καταναγκασμών, ταπεινώσεων και λεηλασιών από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά.
Ενάντια στον εγκλεισμό και το καθεστώς γενικευμένης αιχμαλωσίας μας… αλληλεγγύη στους δραπέτες, καταστροφή κάθε φυλακής.
Τις επομένες μέρες στα τηλεοπτικά παράθυρα ξεδιπλώνεται ένα όργιο “αναζήτησης των υπαίτιων της απόδρασης” με κομβικό ερώτημα: γιατί δεν πυροβόλησε κάποιος από την οπλισμένη φρουρά της φυλακής ή τους μπάτσους το ελικόπτερο; Βέβαια, το ελικόπτερο δέχτηκε σωρεία πυρών και από τύχη δεν κατέπεσε. Από την άλλη, όσοι αντεπιχειρηματολόγησαν εξάντλησαν την ευαισθησία τους στις κατοικίες, στα γυμναστήρια και στα σχολεία που υπάρχουν τριγύρω με την υπόδειξη ότι κατάρριψη του ελικοπτέρου θα μπορούσε να μεταφραστεί σε θάνατο ή τραυματισμό κατοίκων. Σε κανέναν δεν περίσσεψε μια κουβέντα για το ότι είναι αδιανόητο να πυροβολήσει κάποιος έναν δραπέτη και μάλιστα άοπλο, μόνο και μόνο επειδή προσπαθεί να επανακτήσει ό,τι πιο ιερό στον κόσμο: την ελευθερία του.
Πέμπτη 26/2 και για να ολοκληρωθεί το σκηνικό ο Δήμος Κορυδαλλού σε συνεργασία με τους διευθυντές των σχολείων της περιοχής και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων πραγματοποιούν συγκέντρωση (κατεβάζοντας υποχρεωτικά και τους μαθητές) συμβολικής περιμετρικής περικύκλωσης των φυλακών Κορυδαλλού με σκοπό την μετακίνηση τους εκτός Αθηνών (για να μπορούν, δηλαδή, τα όπλα να εκπυρσοκροτούν άνετα σε περιπτώσεις αποδράσεων χωρίς να “κινδυνεύουν” κάτοικοι;)
Η ιστορία της φυλακής (και του εγκλεισμού γενικότερα) περιορίζεται στους τελευταίους 3 αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας. Ενώ το “έγκλημα” -που υποτίθεται ότι τη γέννησε- δεν είναι παρά παράγωγο του κοινωνικού διαχωρισμού σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους καθώς και της ταξικής διαίρεσης και ανισότητας που επιβλήθηκαν από την ίδια την κρατική-καπιταλιστική οργάνωση των κοινωνιών. Η φυλακή δεν είναι τίποτε άλλο από θεσμός διασφάλισης της εξουσιαστικής-εκμεταλλευτικής κοινωνικής οργάνωσης για την τιμωρία όσων παραβαίνουν τα θέσφατά της και τον εκβιασμό της υποταγής των υπολοίπων με την απειλή του εγκλεισμού. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κορυφή της πυραμίδας των καθημερινών καταναγκασμών, ταπεινώσεων και λεηλασιών από τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά.
Ενάντια στον εγκλεισμό και το καθεστώς γενικευμένης αιχμαλωσίας μας… αλληλεγγύη στους δραπέτες, καταστροφή κάθε φυλακής.